ഹോട്ടലിലെ കളി ഭാഗം – 4 (Hottalile Kali Bhagam - 4)

‘ എടീ ഞാന് നാണിച്ചിരുന്നാലേ…. നീ എന്റെ മോളില് കേറി പൊതിക്കുവോ… നീ കവയ്ക്കെടേല് വഴുതനേം തള്ളി കെടക്കത്തേയൊള്ളു… ഒടുവില് വേറേ വല്ല നാണമില്ലാത്തവനേം വിളിച്ചു കേറ്റും… അതില് ഭേദല്ലേ ഞാന്…..’

‘ പിന്നെ പിന്നെ… എനിക്കീ ജന്തൂന്റെ സ്വഭാവല്ല…’ അവള് കെറുവിക്കും.

‘ എന്നിട്ടാണോ… നീ എപ്പഴും നാലുകാലേല് നിന്നു തരുന്നത്…?..’ ഞാന് അവളേ ഇളക്കും.

‘ അതീ സാധനം കാളേടെ ജന്മമല്ലേ… പൊറകീന്നു കേറ്റിയാലല്ലേ… സുഖം വരത്തൊള്ളു… ‘

അവള് ചൊടിക്കും.

‘ ചുമ്മാതല്ലല്ലോ…. നേരേകെടന്നു സുഖിച്ചു തുള്ളിയില്ലേ നീ… തിന്ന് കടിച്ചു തിന്നെന്നും പറഞ്ഞു നിലവിളിക്കുകേലേ എപ്പളും…’

‘ ഓ… ഒന്നു മിണ്ടാതിരി… നാണന്നു പറയണത് അഞ്ചയലത്തൂടെ പോയിട്ടില്ല… എന്റെ പൊന്നേ…

സമ്മതിച്ചു… ഇങ്ങോട്ടു ചേര്ന്നു കെടക്ക്…. അവനെന്റെ കയ്യിലിരുന്നൊറങ്ങിയ്ക്കോട്ടേ…’

എന്റെ തളര്ന്ന കൊച്ചുകുട്ടനേ അവള് കയ്യിലെടുക്കും.

‘ എന്നാ അവളെന്റെ ഒരു വെരലും കുടിച്ചൊറങ്ങിയ്ക്കോട്ടെ…’

ഞാന് അവളുടെ കവക്കിടയിലേ നനവിനിടയിലേയ്ക്കെന്റെ കയ്യുടെ നടുവിരല് പൊത്തി വെക്കും.

ഇടക്കു ഞാന് വിരലനക്കുമ്പോള് അവള് പാതി ഉറക്കത്തില് പൊറുപൊറുക്കും.

‘ ങാാാാ…..അനക്കാതെ വെയ്ക്കെന്റെ ഏട്ടാ… ഒറങ്ങട്ടെ… ‘

അവള് എന്റെ താടിക്കിടയിലേക്കണ്ട് മുഖം പൂഴ്ത്തി ഉറങ്ങും. അവള്ക്കൊന്നില് കൂടുതല് കളി ഒരിക്കലും പറ്റുകയില്ല. എനിക്കാണെങ്കില് ഒരെണ്ണം കൊണ്ട് ഒന്നുമാകുകയുമില്ല. പിന്നെ നിവൃത്തിയില്ലല്ലോ. ചിലപ്പോള് നേരം വെളുക്കാറാകുമ്പോള് ഒരെണ്ണം പാസ്സാക്കും. അതും അവളുടെ തുടക്കം മനസ്സില്ലാ മനസ്സോടെയായിരിക്കും. അവസാനം അതു രണ്ടുപേരും തമ്മിലുള്ള തകര്ത്തടിച്ചുള്ള ഒരു മല്സരപണ്ണലായി മാറും. അന്നു ഞാനായിരിക്കും

കാപ്പിയുമായി അവളേ വിളിച്ചുണര്ത്തുക.

സുഖകരമായ ഓര്മ്മകളില് ലയിച്ച് ഞാനുറങ്ങിപ്പോയി.

വെളുപ്പിനേ ഉണര്ന്നു പ്രഭാതകൃത്യങ്ങള്ക്കു ശേഷം ജട്ടിയുമിട്ട് ഞാന് മുറിയില് തന്നെ അല്പം വ്യായാമം ചെയ്യുന്ന പതിവുണ്ട്. പിന്നെ കുളി, കാപ്പി, പത്രം, ബൈനോക്കുലര്. കച്ചവടത്തിനിറങ്ങുമ്പോള് മണി ഒമ്പതാകും.

പതിവു പോലെ രാവിലേ കയ്യും കാലുമിളക്കുമ്പോള് വാതിലില് മുട്ടു കേട്ടു. ഓ, ബോയ് കാപ്പി കൊണ്ടു വരുന്നതായിരിക്കും, ഇത്ര നേരത്തേയോ. ഞാന് ചെന്നു വാതില് തുറന്നു. ങേ,

ടീച്ചര്മാര് രണ്ടുപേരും ഇന്നലത്തേ വേഷത്തില് കയ്യില് ടൂത്ത്ബ്രഷും ഓരോ തോര്ത്തും.

അവരുടെ കണ്ണുകള് എന്റെ ഷഡ്ഡിയുടെ മുന്വശത്തേ മുഴപ്പില് പതിഞ്ഞു. രണ്ടു പേരും

പുഞ്ചിരിച്ചു. ഞാന് കൂസലില്ലാതെ ഗൗരവത്തില് നിന്നു. ബാക്കി ഒടക്കിനാണോ എന്നറിയില്ലല്ലോ.

‘ ഗുഡ്മോണിങ്ങ്… സര്…’ വെളുമ്പി ചിരിച്ചുകൊണ്ടു പറഞ്ഞു.

‘ യേസ്… ഗുഡ്മോണിങ്ങ്… എന്തേ… രാവിലേ… വീണ്ടും വഴക്കൊണ്ടാക്കാനാണോ… എനിക്കു സമയമില്ല…’ ഞാന് കതകടക്കാനൊരുങ്ങി.

‘ വെയിറ്റ്…വെയിറ്റ്…. ഇന്നലത്തേതിനൊക്കെ സോറി….. പിന്നേ…. ഞങ്ങള്ക്കൊന്നു

കുളിക്കണം…. അവിടെ പിള്ളേര്ക്കു തന്നേ സമയം തികയുന്നില്ല… പ്ലീസ്…’

അപേക്ഷയുടെ മുഖം. ഞാനാലോചിച്ചു. വേഷം കെട്ടലെന്നോടോ.

‘ സോറി… സ്റ്റുഡന്റായാലും ടീച്ചറായാലും എനിയ്ക്കൊരു കണ്ടീഷനേയൊള്ളു….’

അവര് മുഖത്തോടു മുഖം നോക്കി. പിന്നെ കറുമ്പി ചോദിച്ചു.

‘ എന്നാലും സാറേ… അതു ശെരിയാണോ…. ഞങ്ങളു പെണ്ണുങ്ങളോട്.. അതും സ്കൂള് ടീച്ചറമ്മാരോട്….’

‘ അതെന്താ… ടീച്ചറമ്മാരുടെ കുളിയ്ക്കെന്തെങ്കിലും പ്രത്യേകതയോോ… കാണാന് കൂടുതലോ…

അതോ കൂടുതലു വെലപിടിപ്പൊള്ള സാധനം വല്ലതും… ങേ….?…’

‘ അയ്യോ ഞങ്ങളു വാദിക്കാനില്ല… സമയമില്ല… നിവൃത്തികെടുകൊണ്ടാ….ഞങ്ങളേ തൊടുകേം ഉപദ്രവിക്കുകേം ചെയ്യുകേലെങ്കി… കാരണം…ഇത് നിങ്ങടെ റൂമാ…. ഞങ്ങടെ മാനം പോകും…’

‘ എനിക്കു ഞാനാവശ്യപ്പെട്ടതേ വേണ്ടു… കൂടുതലു വേണമെങ്കില് ചോദിച്ചു

വാങ്ങത്തേയുള്ളു…. പിടിച്ചു പറിക്കത്തില്ല… അയാം ഏ ജന്റില്മാന്…’

‘ പ്രോമിസ്…?..’ വെളുമ്പി ചോദിച്ചു.

‘ നൂറു ശതമാനം പ്രോമീസ്… പിന്നെ എന്നേ പച്ചക്കങ്ങ് ഊമ്പിക്കാന് നോക്കരുത്…. കേറി കതകടച്ചു  സാധിക്കാമെന്നു വിചാരിക്ക…. കതകിനു കുറ്റിയില്ല….’ ഞാന് പറഞ്ഞു.

‘ നോ… ‘ അവര് ഹാളിന്റെ വാതില്ക്കലേയ്ക്കൊന്നു നോക്കി. അവിടെ ഒന്നുരണ്ടു കുട്ടികള് നില്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

അവര് അകത്തു കേറിയപ്പോള് ഞാന് വാതിലടച്ചു കുറ്റിയിട്ടു.

കേറിയ ഉടനേ വെളുമ്പി എന്നോടായി രണ്ടു കയ് വിരലുയര്ത്തിക്കാട്ടിയിട്ടു ചോദിച്ചു.

‘ ഒറക്കം കാരണം ഇതു സാധിച്ചില്ല… ആദ്യം ഇതാ അത്യാവശ്യം…. അതു കാണണോ…?…’

‘ അയ്യേ…അതു വേണ്ട… ഇച്ചീച്ചിക്കേസിനു ഞാനില്ല… പക്ഷേ കഴിയുമ്പം പറയണം…

കളിപ്പിക്കരുത്… ഞാനിടിച്ചു കേറും…’

‘ ഇല്ല മാഷേ….’ അവള് അകത്തു കയറി വാതില് ചാരി. മറ്റവള് കട്ടിലില് ഇരുന്നു.

ഞാന് ജട്ടി മാറാന് പോയില്ല. മുന്വശത്തേ മുഴപ്പുമായി കസേരയില് ഇരുന്നു. ടീച്ചര്

അതിലൊന്നു നോക്കിയിട്ട് ഒരു ചെറുചിരിയോടെ എന്റെ മുഖത്തു നോക്കി.

‘ എക്സര്സൈസ് ചെയ്യുകാരുന്നു അല്ലേ…?..’

‘ ങൂം…ടീച്ചര്…?…’

‘ ഞാന് ഹേമ… അത് ചിന്നു… ചിന്നമ്മ…. പീറ്റീയാ… ഞാന് പാട്ട്… സ്പോര്ട്സിനും

യൂത്തിനുമൊക്കെ ഞങ്ങളാ പിള്ളേരേ കൊണ്ടു പോകുന്നത്….’

‘ ഓ.. അതു ശെരി… ഞാന് മധു… മെഡിക്കല് റെപ്പാ… ‘

അപ്പോള് അകത്തു നിന്നും കട്ടിയുള്ള മുള കീറുന്ന ഒരു ശബ്ദം കേട്ടു. ഹേമ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.

‘ എന്റെ ചിന്നമ്മ സാറേ… വോളിയം കൊറച്ച്… ഇവിടെ ആളൊള്ളതാ കേട്ടോ…’ ഞങ്ങള് ചിരിച്ചു.

‘ പിടിച്ചാ നിക്കത്തില്ലെന്റെ പാട്ടേ… ഇന്നലത്തേ ഉരുളക്കെഴങ്ങാ….’ അകത്തു നിന്നും

ചിന്നമ്മയുടെ മറുപടി.

‘ കൊള്ളാം…. രണ്ടും പറ്റിയ കേസു തന്നേ….’ ഞാന് പറഞ്ഞു.

‘ മധുസാര്.. കല്യാണം…?..’

‘ കഴിച്ചു. ഭാര്യ ഇപ്പോള് പ്രസവിച്ചു കിടക്കുന്നു… ആണ് കുട്ടി… നിങ്ങളോ…?..’

‘ എന്റെ ആളു അങ്ങു വടക്കേ അറ്റത്താ… ട്രാന്സ്ഫറിനു ശ്രമിക്കുന്നു…. ചിന്നൂനൊരു കുട്ടി…കേജീലാ…. കെട്ടിയവന് സൗദീല്…. ‘ ഹേമ ചുരുക്കി പറഞ്ഞു.

‘ ടീച്ചറിനു വേണോങ്കില് ഇപ്പോ ഡ്രെസ്സു ചേഞ്ചു ചെയ്യാം… സമയം ലാഭിക്കാം….’

‘ ഓ… കാണാന് ധൃതിയായെന്നു ചുരുക്കം… ‘ അവള് ചിരിച്ചുകൊണ്ടു കട്ടിലില്

നിന്നെഴുന്നേറ്റു.

‘ നോ… എനിക്കു കുളിസീനായാലും മതി…. ഞാന് വാക്കു പറഞ്ഞാ വാക്കാ…’

‘ വേണ്ട… മധു പറഞ്ഞതു പോലെ സമയം ലാഭിക്കാം…. പിന്നെ ശെരിക്കു നോക്കിയ്ക്കോണം….

പിന്നെ കണ്ടില്ലാ കാണിച്ചില്ലാന്നു പറയരുത്….’

അവള് യാതൊരു കൂസലുമില്ലാതെ ചുരിദാര് തലവഴി ഊരി.