ഒറ്റ വെടിക്കു രണ്ടു പക്ഷി ഭാഗം – 2 (otta vedikku randu pakshi bhagam - 2)

കുറേ കഴിഞ്ഞു ഗോപു വീണ്ടും ഫോൺ ചെയ്യു, നിമ്മിയുമായി സംസാരിച്ചു. എന്നാലും അവളുടെ അമ്മയുമായി സംസാരിച്ചതാണു് അവന്റെ മനസിൽ കിടന്നിരുന്നതു്.

എവിടേയെങ്കിലും കേട്ടിട്ടുണ്ടൊ ഇങ്ങിനെയൊരു സംഭവം. എല്ലാവരും കെട്ടാൻ പോവുന്ന പെണ്ണിനെ കുറിച്ചാണു സ്വപ്നം കാണുക. ഇവിടെ കെട്ടാൻ പോവുന്ന പെണ്ണിന്റെ അമ്മയെയാണു സ്വപ്നം കാണുന്നതു്.

ഗോപു എന്നും ഫോൺ ചെയ്യും. മൊബൈലിൽ അടിച്ചാൽ നിമ്മി എടുക്കും, വീട്ടിലെ ഫോണിൽ അടിച്ചാൽ നിമ്മിയുടെ അമ്മ ഫോൺ എടുക്കും. അവരോടു സംസാരിക്കാനാണു ഗോപുവിനു താൽപ്പര്യം ഏറേ. അവരോടു സംസാരിക്കാനുള്ള രസം ഒന്നു വേറെ തന്നെ. വീട്ടിലെ നംബറിൽ വിളിക്കുന്നതിൽ നിന്നു ഗോപുവിനെ വിലക്കണം എന്നു അവർ പല വട്ടം വിചാരിച്ചതാണു. കാരണം, പലപ്പോഴും സംസാരം അതിരു കടക്കുന്നു എന്നൊരു തോന്നൽ. പക്ഷേ, അവന്റെ ഫോൺ വന്നാൽ അവരും അറിയാതെ വേണ്ടാത്തതൊക്കെ സംസാരിച്ചു പോവും.
ഒരു ദിവസം അവർ അതു് തുറന്നു് പറഞ്ഞു. എടാ മോനെ ഗോപു, ഞാൻ കുറേ ദിവസമായി ഒരു കാര്യം പറയണമെന്നു വിചാരിക്കുന്നു.
എന്താണാവൊ എന്റെ നിർമലാമെ? എന്നെ കെട്ടുന്ന കാര്യമാണൊ. ഗോപു, വേണ്ടാ. നമ്മൾ കുറേ അതിരു് കടക്കുന്നു കേട്ടൊ. ആദ്യം ഞാൻ പറയുന്നതു കേൾക്കു.

പറഞൊളു. എന്തു പറഞ്ഞാലും കേൾക്കാൻ ഞാൻ തയ്യാർ. എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട നിർമലാമ്മ പറഞ്ഞാൽ എനിക്കു കേൾക്കാതിരിക്കാൻ പറ്റുമൊ? അവൻ അപ്പൊഴും തമാശ രൂപത്തിൽ പറഞ്ഞു.

നിന്നോടു് എന്നും പറയണമെന്നു വിചാരിക്കുന്നു. നമ്മൾ ഒരു അമ്മാവിയമ്മയും മരുമകനും സംസാരിക്കുന്ന പോലെ അല്ല സംസാരിക്കുന്നതു്. കുറച്ചു ദിവസം കഴിഞ്ഞാൽ നീ എന്റെ മകളെ കെട്ടേണ്ടവനാണു. അതു കഴിഞ്ഞാൽ നീ എന്റെ മരുമകനാവും. എന്നു വച്ചാൽ മകനെ പോലെ. പക്ഷേ, നമ്മുടെ സംസാരം പലപ്പോഴും അതിരു കടക്കുന്നു. സൂക്ഷിച്ചില്ലെങ്കിൽ അപ്രകടമാണു.

ആദ്യമായി നിർമല സീരിയസ്സായി സംസാരിച്ചു. അതു കേട്ടു ഗോപു ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല്യ.

നീ എന്താ ഒന്നും മിണ്ടാത്തെ ഗോപു. എനിക്കു് വലുതു എന്റെ മോളുടെ ജീവിതമാണു. അതു കൊണ്ടു പറയുകയ. അവളുടെ ജീവിതം തകരാൻ പാടില്ല്യ.

ഞാൻ ശ്രമിക്കാം. അത്രയും പറഞ്ഞു. അവൻ ഫോൺ വച്ചു. അതാണു് കുഴപ്പത്തിലായതു്. അവനെ വേദനിപ്പിച്ചുവൊ എന്നൊരു സംശയം നിർമലക്കു. നല്ല സൊഭാവമുള്ള പയ്യനാണു്. തന്റെ മകൾക്കു നന്നായി ചേരും. പിന്നെ, തന്നോടു കുറച്ച് സ്നേഹം കൂടുതൽ ആണു് എന്നു മാത്രം. നിമ്മിയുടെ അമ്മ നിർമല രണ്ടു ദിവസം കാത്തിരുന്നു. ഗോപു ഫോൺ ചെയ്തില്ല. ചെ, അവനോടു അങ്ങിനെ പറയരുതായിരുന്നു. വെറുതെ ഫോണിൽ കുറച്ചു എന്തെങ്കിലും പറഞ്ഞു എന്നു വച്ച് ഒന്നും സംഭവിക്കാനൊന്നും പോവുന്നില്ല്യല്ലൊ. ഇന്നു കൂടി കാക്കാം. എന്നിട്ടും കണ്ടില്ലെങ്കിൽ നിമ്മിയുടെ മൊബൈലിൽ ഉണ്ടാവുമല്ലൊ. എന്നും ഫോൺ ചെയ്യുന്നതല്ലെ. എന്നാൽ അതു വേണ്ടി വന്നില്ല്യ. ഉച്ചക്കു ഊണു കഴിക്കുന്നതിനു മുമ്പായി ഗോപുവിന്റെ ഫോൺ വന്നു. ഫോൺ എടുത്ത ഉടനെ അവിടെ നിന്നു പരഞ്ഞു. ഞാനാ, ഗോപു.
എവിടായിരുന്നു രണ്ടു ദിവസം?

അഹാ. നിമ്മിയുടെ അമ്മയല്ലെ പറഞ്ഞെ ഫോൺ ചെയ്യേണ്ട എന്നു.

പിന്നെ ഇപ്പൊ എന്തിനാ ചെയ്തതു്. ഞാൻ ഫോൺ ചെയ്യണ്ട എന്നൊന്നും പറഞ്ഞില്ലല്ലൊ.

അതു് ശരി. അപ്പൊ എന്റെ പുന്നാര അമ്മായിയമ്മക്കു് എന്നോടു സ്നേഹം ഉണ്ടു. അല്ലെ?

പോടാ. വേണ്ടാത്തതു് പറയണെ. നീ എന്റെ മരുമകൻ ആവാൻ പോവുന്നവൻ. അങ്ങിനെ നിന്നാ മതി.

ആയിക്കോളാമെ. എന്നാലും ഇടക്കൊക്കെ, ഈ പഞ്ചാര വാക്കു, പിന്നെ ആ പുഞ്ചിരി, അതൊക്കെ ആവാമല്ലൊ.

ഈ ചെറുക്കനെ കൊണ്ടു് തോറ്റു. അവർ പരിഭവം നടിച്ചു. എന്നാൽ തെല്ലു നാണത്തോടെ പറഞ്ഞു.

പിന്നെയ്, ഞാൻ എന്തിനാ ഫോൺ ചൈതതു് എന്നറിയുമോ, നാളെ കാലത്തു് ഞാൻ നാട്ടിലെത്തും. നേരെ എന്റെ അമ്മായിയമ്മയുടെ വീട്ടിലേക്കാണു് വരുന്നതു്. വിവരമൊക്കെ അവിടെ വന്നിട്ട് പറയാം. അതു കേട്ട് അവർ തെല്ലൊന്നു അമ്പരന്നു. എന്നാൽ സന്തോഷിക്കുകയും ചെയ്യു. ഇവനെന്തിനായിരിക്കും ഇപ്പോൾ നാട്ടിൽ വരുന്നതു്. കല്യാണത്തിനു് ഇനിയും ഉണ്ടു് ഏകദേശം രണ്ടു മാസം
.
പിറ്റേ ദിവസം, കാലത്തെ ജോലിയൊക്കെ കഴിഞ്ഞു, രാവിലെ കുളി കഴിഞ്ഞു തല മുടിയോടെ ചുരുട്ടി വച്ച തോർത്തു് ഊരി, തല മുടി ചീകുമ്പോഴാണു് ഗേറ്റ് തുറന്നു് ആരോ വരുന്ന ശബ്ദ്ധം കേട്ടതു്. കോലായിൽ ചെന്നു നോക്കുമ്പോൾ അമ്പരന്നു നിന്നു പോയി. തൊട്ട് മുന്നിൽ ഗോപു. തോളിൽ ചെരിയൊരു ബേഗുണ്ടു. ഒന്നും പറയാതെ അവൻ കോലായിലേക്കു കയറി അവരുടെ മുന്നിൽ വന്നു നിന്നു.
ബേഗ് താഴെ വച്ച് അവരുടെ മുന്നിൽ തൊഴു കൈയോടെ നിൽക്കും പോലെ അവൻ നിന്നു. നിർമലയാവട്ടെ ഒന്നും പറയാനാവതെ, അവന്റെ മുന്നിൽ നിന്നു. വർഷങ്ങളായി കാത്തിരിക്കുന്ന കാമുകി കാമുകനെ പെട്ടെന്നു കണ്ട പോലെ അവർ അന്തം വിട്ട് നിലപ്പാണു. സെറ്റ് മുണ്ടാണു് വേഷം. ഒരു വശം അരയിൽ കുത്തിയിരിക്കുന്നു. അതു കൊണ്ടു് ഒരു കാലു് പകുതി പുറത്തു കാണാം. തല മുടി അഴിച്ചു പരത്തി, നെറ്റിയിൽ ചന്ദന കുറി ചാർത്തി, ഐശ്വര്യത്തിന്റെ പ്രതീകം പോലെ അവർ നിന്നു.

ഈ കാഴ്ചച്ച ഒന്നു് കാണാനാണു് എന്റെ നിർമലാമെ ഞാൻ അറിയിക്കാതെ എത്തിയതു്. ഈ ഒരു കാഴ്ചച്ച കണ്ടു കൊണ്ടു നിന്നാൽ പോരെ ജീവിതം സമ്പൂർണമാകാൻ. അതും പറഞ്ഞു. അവൻ പുഞ്ചിരിച്ചു. പക്ഷേ, നിർമലക്കു് ഒന്നും പറയാനായില്ല്യ. ഫോണിലൂടെ തോന്നിയതു് വിളിച്ചു പറയുന്നതാണു്. പക്ഷേ, ഇപ്പോൾ ഒന്നും പറയാൻ പറ്റുന്നില്ല്യ.

തന്റെ മരുമോൻ ആവാൻ പോവുന്നവനാണു മുന്നിൽ നിൽക്കുന്നതു. പക്ഷേ, ഇപ്പോഴത്തെ അവസ്തത്ത വച്ചു നോക്കിയാൽ താനാണു് ഇവനെ കെട്ടാൻ പോവുന്നതു് എന്നു തോന്നും അതാണു് കണ്ടീഷൻ.

എന്റെ നിർമലാമെ, നല്ല വിശപ്പു. എന്തെങ്കിലും കഴിക്കാൻ താ. അവരുടെ അനങ്ങാതെയുള്ള നിൽപ്പു കണ്ടു ഗോപു പറഞ്ഞു.
അയ്യോ ഞാൻ അതു മറന്നു ട്രൊ. വാ, കൈ കഴുകി ഇരുന്നോളു. ഞാൻ അപ്പോഴേക്കും ചായ എടുക്കാം. അവർ ഗോപുവിനേയും കൊണ്ടു് കിച്ചനിലെത്തി. അവൻ ഡൈനിങ്ങ് ടേബിളിൽ ഇരിപ്പ് ഉറപ്പിച്ചു. അവർ അടുക്കളയിൽ പോയി രാവിലെ ഉണ്ടാക്കി ദോശയും ചട്ടണിയും എടുത്തു കൊണ്ടു വന്നു. വീണ്ടും പോയി ചായ ചൂടാക്കി കൊണ്ടു വന്നു. എന്നിട്ട് ചുവരും ചാരി നിന്നു.

എന്താ എന്റെ പുന്നാര അമ്മയിയമെ നിർമലൈ അവിടെ നിൽക്കുന്നതു് ഇവിടെ വന്നിരിക്കു. അവൻ മുന്നിലെ കസാര ചൂണ്ടി കൊണ്ടു് പറഞ്ഞു. നിർമല അൽപ്പം നാണത്തോടെ അവന്റെ തൊട്ട് മുന്നിലെ കസാരയിൽ അവൻ കഴിക്കുന്നതും നൊക്കി ഇരുന്നു.
ഗോപു എന്താ ഇത്ര പെട്ടെന്നു നാട്ടിൽ വന്നതു്. കുറേ നേരത്തെ നിശബ്ധതക്കു ശേഷം അവർ ചോദിച്ചു.

അതോ, നിർമലാ ദേവിയെ കാണാതെ അവിടെ ഇരുന്നു ഇരിപ്പുറക്കുന്നില്ല്യ. അതാ പെട്ടെന്നിങ്ങു പോന്നതു്.

താമാശ കള, കാര്യം പറ ഗോപു. അവർ ഗോപുവിന്റെ നേരെ നോക്കി കണ്ണ് ചിമ്മി, ചുണ്ടു് കോട്ടി.

അതോ, കൊച്ചിയിൽ കാക്കനാടു് പുതിയ ഇൻഫോ പാർക്ക് വരുന്നുണ്ടു. ഞങ്ങളുടെ കമ്പനിയുടെ ഒരു യൂണിറ്റ് അതിൽ തുറക്കാൻ പോവുകയാ. ഞാൻ പ്രോഗ്രാം ഡവലപ്പർ അല്ലെ. അപ്പോ എനിക്കു ഇങ്ങോട്ട് ഉടനെ സ്ഥലം മാറ്റം കിട്ടും. അതിനു മുന്നേ എല്ലാം ശരിയാക്കാനായി വന്നതാണു് ഞാൻ.

അതു കേട്ട് അവരുടെ മുഖം ഒന്നു് വികസിച്ചു. മരുമകനു ജോലി നാട്ടിൽ എങ്കിൽ പിന്നെ കല്യാണം കഴിഞ്ഞാൽ മകളെ ദൂരേക്കു് അയക്കണ്ടല്ലൊ.

അപ്പോ ഗോപുവിന്റെ സാധനങ്ങൾ ഒക്കെ? അവർ സംശയം ചോതിച്ചു.

അതൊക്കെ കൊച്ചിയിൽ വച്ചിട്ടാ പോന്നതു. അമ്മയെ വിവരം അറിയിച്ചിട്ടില്ല്യ. അതിനു മുമ്പു് ഇവിടെ വന്നു. ഒന്നു കണ്ടിട്ട് പോവാം എന്നു കരുതി.

ആരെ കാണാൻ? അവർ താഴെ നോക്കി കൊണ്ടു ചോദിച്ചു. ഇവിടെ ഒരു ദേവി ഇല്ലേ? നിർമല ദേവി. അവരെ തന്നെ. പോട, എന്നെ കാണാനാണൊ വന്നതു് അതോ നിമ്മിയെ കാണാനൊ?

ഉവ്വ്. പക്ഷേ, അവളെ പിന്നെ കാണാം എന്നു കരുതി. പറഞ്ഞു കൊണ്ടു് അവൻ എഴുന്നേറ്റു. അവൻ എഴുന്നേറ്റത്തിന്റെ പിന്നാലെ നിർമല എഴുന്നേറ്റ് പ്ലേറ്റ് എടുക്കുകയായിരുന്നു. ഗോപു വാഷ് ബേസിനിൽ കൈ കഴുകി. കീശയിൽ റുമാൽ ഉണ്ടായിട്ടും അതെടുക്കാതെ അവൻ നിർമലയുടെ അടുത്തു് വന്നു. അവരുടെ സൈറ്റ് മുണ്ടിന്റെ തലപ്പിൽ കൈ തുടച്ചു. പിന്നെ ചുണ്ടും. അവർ അൽബുതത്തോടെ അവനെ നോക്കി. അവർ എന്തെങ്കിലും പറയും മുമ്പു് ഗോപു അവരുടെ കവിളിൽ നല്ലൊരു ഉമ്മ കൊടുത്തു. അവർ ചെറുതായി ഒന്നു ഞെട്ടി. അത്രയും പ്രതീക്ഷിച്ചില്ല്യ. അതിന്റെ ഞട്ടലിൽ നിന്നു മാറുമ്പോഴേക്കും അവൻ അവരെ കെട്ടിപിടിച്ചു് ഒരു ഉമ്മ കൂടി കൊടുത്തു. കൈയിൽ എടുത്ത പ്ലേറ്റുകൾ അവർ അറിയാതെ തന്നെ ടേബിളിൽ വീണു. അവനെ എതിർക്കണമെന്നും അവന്റെ കൈയിൽ നിന്നു് തട്ടി മാറ്റി മാറണം എന്നൊക്കെ ആഗ്രഹിച്ചു എങ്കിലും ഒന്നും ചെയ്യാൻ കഴിഞ്ഞില്ല്യ. വരിഞ്ഞു മുറുക്കിയ അവന്റെ കൈകൾക്കുള്ളിൽ ഒരു പേട മാൻ കുഞ്ഞിനെ പോലെ അവർ നിന്നു. അവൻ ഒരു കൈ കൊണ്ടു് അവരുടെ തലയിൽ പിടിച്ചു തന്റെ മാറോടു ചേർത്തു. മറു കൈ അവരുടെ അരയിലും. അവരുടെ നെറ്റിയിലും തലയിലും കവിളിലും അവൻ പതിയെ ഉമ്മ വച്ചു.

ഒരു കൊച്ചു കുട്ടിയെ പോലെ തന്റെ മാറിൽ തല ചായിച്ചു് അനങ്ങാതെ നിൽക്കുന്ന അവരെ കണ്ടപ്പോൾ ഗോപുവിനു തന്നെ അൽബുതം. അവന്റെ കൈകൾ അവരുടെ അരയിലും പുറത്തും തലമുടിയിലും പതിയെ തഴുകി. ഇടക്കെല്ലാം അവന്റെ ചുണ്ടുകൾ അവരുടെ കവിളിലും തലയിലും നെറ്റിയിലും അരിച്ചു നടന്നു.

നിർമലാമെ?

ഹമ്? അവർ പ്രാവു കുറുകും പോലെ മൂളി.

എന്താ ഒന്നും മിണ്ടാതെ നിക്കണെ..?

എന്താ പറയാ? ഒന്നുലൈ്യ?

അവർ ഇല്ലാ എന്നു് മൂളി. ഗോപു പിന്നെ ഒട്ടും വൈകിച്ചില്ല്യ. അവരെ ഇരു കൈകളിലും തൂക്കി എടുത്തു് അകത്തേക്കു് നടന്നു. ഇടനാഴിക്കു് അടുത്തു ആദ്യം കണ്ട റൂമിലേക്കു കയറി, അവിടേയുള്ള കട്ടിലിൽ അവരെ കിടത്തി, കൂടെ അവരുടെ അടുത്തു് അവനും കിടന്നു. കണ്ണടച്ചു കിടന്ന അവരുടെ ഒരു വശം ചരിഞ്ഞു. അവൻ കിടന്നു. ഒരു കാൽ അവരുടെ തുടയിലേക്കു കയറ്റി വച്ചു. ഒരു കൈ അവരുടെ തലക്കടിയിലും മറു കൈ അവരുടെ കവിളിലും. ഒന്നും ചോദിച്ചില്ല്യം പറഞ്ഞതുമില്ല്യ. അവന്റെ ചുണ്ടുകൾ അവരുടെ നെറ്റിയിൽ ഒരു മുത്തം കൊടുത്തു. പിന്നെ ആ ചന്തമുള്ള വിടർന്ന കണ്ണുകളിൽ, പിന്നെ ചുവന്നു തുടുത്ത കവിളുകളിൽ, മൂക്കിൽ, ചുണ്ടിൽ, താടിയിൽ, അങ്ങിനെ അവന്റെ ചുണ്ടുകൾ അവരുടെ മുഖത്തു പതിയെ അരിച്ചു നടന്നു. ഒരക്ഷരം മിണ്ടാതെ, അനങ്ങാതെ അവർ കിടന്നു. അവരുടെ ചെഞ്ചുണ്ടിൽ അവൻ തന്റെ ചുണ്ടുകൾ പതിയെ അമർത്തി. പിന്നെ ചുണ്ടുകൾ കൊണ്ടു തന്നെ ആ ചുണ്ടുകൾ പതിയെ കടിച്ചെടുത്തു.

അവരുടെ മുഖത്തു ഉമ്മ വക്കുമ്പോൾ അവന്റെ കൈകൾ അവരുടെ കൈകളിലൂടെ പതിയെ തടവി കൊണ്ടിരുന്നു. അവരുടെ സൈറ്റ് മുണ്ടിന്റെ തുമ്പു തോളിൽ നിന്നു മാറ്റി. കറുത്ത ബ്ലൗസിനു മേലെ പൊങ്ങി നിൽക്കുന്ന മുല കുടങ്ങൾ കണ്ടു് അവൻ ചുണ്ടു കടിച്ചു.
ഗോപുവിന്റെ കൈകൾ അവരുടെ ബ്ലൗസിനു മേലെ, മുലകളിൽ പതിയെ തലോടി. ഒന്നും മിണ്ടാതെ അവർ കണ്ണടച്ചു കിടന്നു. അവരുടെ ബ്ലൗസിന്റെ ബട്ടനുകൾ ഗോപു പതിയെ ഊരി ഇരു വശത്തേക്കും മാറ്റി. വെളുത്ത ബ്രാക്കുള്ളിലെ ഞങ്ങി ഞരുങ്ങി കിടക്കുന്ന മുലക്കുടങ്ങൾ കണ്ടു് അവൻ ഒരു നിമിഷം നോക്കി കിടന്നു. പിന്നെ പതിയെ അതിനു മുകളിൽ തന്റെ മുഖം അമർത്തി. അവരുടെ പുറകിലൂടെ കൈകൾ കടത്തി ബായുടെ ഹുക്കു് ഊരി. ബ്രാ പൊക്കിയതും ആ വെളുത്ത മുലക്കുടങ്ങൾ ഒന്നു തുള്ളി ചാടിയതു പോലെ തോന്നി അവന്നു. കല്യാണം കഴിക്കാൻ പ്രായമുള്ള മകളുള്ള അവരുടെ ശരീര വടിവും, ആ സുന്ദരമായ ഉടയാത്ത മുലകളും കണ്ടു് അവൻ സ്വയം മതി മറന്നു കിടന്നു.

ദൈവം കൊടുക്കുമ്പോൾ അറിഞ്ഞു കൊണ്ടു കൊടുക്കും എന്നു പറയുന്നതു് വെറുതേയല്ല. എല്ലം ഒരു പോലെ കിട്ടിയിട്ടുള്ളതു് ഇവർക്കു തന്നെ.
വിറക്കുന്ന കൈകൾ കൊണ്ടു് അവൻ അവരുടെ മുലകൾ താങ്ങി. മിനുസമുള്ള ആ മുലകളിൽ ഗോപു പതിയെ തലോടി, തന്റെ മുഖം അമർത്തി, പിന്നെ പതിയെ ഉമ്മ വച്ചു. അവരുടെ പിങ്ക് കളറിലുള്ള മുല ഞട്ടുകൾ പതിയെ എഴുന്നേൽക്കാൻ തുടങ്ങുന്നു. അവന്റെ ചുണ്ടുകൾ അവരുടെ മുലകളിലൂടെ പതിയെ അരിച്ചു നടന്നു. കൊച്ചു കുട്ടികൾ മുല കുടിക്കും പോലെ അവരുടേ രണ്ടു് മുലകളിലും പതിയെ പിടിച്ചു് മുല ഞട്ടുകൾ അവൻ വായിലിട്ട് വലിച്ചു. ഈമ്പി. നിർമല അറിയാതെ അവരുടെ കൈകൾ അവന്റെ തല മുടിയിൽ പിടിച്ചു. വിരലുകൾ മുടിയിലൂടെ തഴുകി.