പൂറു വിളയും നാട് ഭാഗം – 8 (Kambi Kathakal Pooru Vilayum Naadu Bhagam 8)

“നീ എന്ത് പണിയാടാ കാട്ടിയത് ഇനി ഇപ്പോൾ നിന്റെ കാര്യത്തിൽ അമ്മയ്ക്ക് വല്ല സംശയവും തോന്നിയിട്ടാണ്ടുവുമോ..? ” അത് കേട്ട എനിക്കും അൽപം വെപ്രാളമായി

“അതിന് അമ്മയ്ക്ക് എന്ത് സംശയം ഉണ്ടാവാനാ ചേച്ചീ.? ഇനിമുതൽ നമ്മൾ എന്ത് ചെയ്യുമ്പോഴും കൂടുതൽ ശ്രദ്ധിക്കണം അത്രതന്നെ
ചേച്ചിയിൽ നിന്നും ‘ഉം” എന്നൊരു മൂളലുണ്ടായി പിന്നെ മെല്ലെ പറഞ്ഞു

” ദീപു നിന്റെ കൂടെ കൂടുതൽ നാൾ ചിലവഴിക്കാനുള്ള ഭാഗ്യം എനിക്കുണ്ടാവുമെന്ന് തോന്നുന്നില്ല ”

“ഉം..? അതെന്താ ചേച്ചി അങ്ങിനേ പറഞ്ഞത് ? എനിക്കൊന്നും മനസ്സിലായില്ല” അൽഭുതത്തോടേ ഞാൻ ചോദിച്ചു ചേച്ചി എന്നെത്തന്നെ നോക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“എന്റെ സംശയം ശരിയാണെങ്കിൽ നിനക്ക് ഇന്ന് തന്നെ മനസ്സിലാവും ” പിന്നെ ഞങ്ങൾ ഓരോന്ന് പറഞ്ഞ് ചിരിച്ചും കളിച്ചും വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു അന്ന് ഭക്ഷണം കഴിച്ചതിന്ന് ശേഷം ഞാൻ എന്റെ പായയും തലയണയും ടെറസ്സിൽ കൊണ്ടുപോയി വെക്കാൻ കനകെച്ചിയോട് പറഞ്ഞു ചേച്ചി എന്റേതും ചേച്ചിയുടേതും ഒരുമിച്ച് മുകളിൽകൊണ്ടുപോയി കുറച്ച സമയം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ദീപെച്ചിയും തന്റെ പായയും തലയണയുമായി മുകളിൽ വന്ന് ഞങ്ങൾക്ക് കുറച്ച് ദൂരെ മാറി പായ വിരിച്ചു അത് കണ്ട ഞാൻ അൽഭുതത്തോടെ ദീപേച്ചിയോട് ചോദിച്ചു.

” എന്താ ചേച്ചി ഇന്ന് ” എന്റെ ചോദ്യം കേട്ട ദീപേച്ചി എന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചു പിന്നെ പറഞ്ഞു.

“ഇത് എനിക്കല്ല അമ്മയ്ക്കാ അമ്മ ഇന്ന് ഇവിടെയാണ് പോലും കിടക്കുന്നത് ” ദീപേച്ചിയുടെ വാക്കുകൾ കേട്ടപ്പോൾ എനിക്ക് കനകേച്ചി നേരത്തെ പറഞ്ഞകാര്യമാണ് ഓർമ വന്നത് ഇനി അമ്മയ്ക്ക് ഞാനും കനകേച്ചിയും തമ്മിലുള്ള കാര്യത്തിൽ വല്ല സംശയവും വന്നുവോ..? അത് കൊണ്ട് ഞങ്ങളെ ശ്രദ്ധിക്കാനാണോ അമ്മ പ്രായ ഇവിടെ വിരിപ്പിച്ചത്..? അത് ഓർത്തപ്പോൾ എന്റെ ശരീരം വിറക്കാൻ തുടങ്ങി ഇറ്റിനെപ്പറ്റി അമ്മയ്ക്ക് അൽപമെങ്കിലും വന്നിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ ഇനി ഞങ്ങൾ വളര ജാഗരൂഗരാവണം അമ്മയെങ്ങാനും അറിഞ്ഞാൽ പിന്നെ ജീവിച്ചിട്ടു ഫലമില്ല ഞാനിങ്ങിനെ ചിന്തിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കേ വല്യേച്ചി മുകളിലോട്ട് വന്നു അവർ ഒന്നും മിണ്ടാതെ നേരെ തന്റെ പായയിൽ കിടന്നു ഞാൻ ഉടനെ എണീറ്റ ചേച്ചിയുടെ അരികിൽ പോകാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ ചേച്ചി അരുതെന്ന് കൈകൊണ്ട ആംഗ്യം കാണിച്ചു .

പിന്നെ കിടന്നോളാനും കാണിച്ചു എനിക്കൊന്നും മനസ്സിലായില്ല പക്ഷെ അമ്മ വരുന്ന ശബ്ദം കേട്ടപ്പോൾ ഞാനും കിടന്നു അരികിലെത്തിയ അമ്മ ഞങ്ങളെ രണ്ട് പേരേയും മാറിമാറി നോക്കിക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

“എന്താടാ ദീപു നിങ്ങൾ തമ്മിൽ വല്ല പ്രശ്നവുമുണ്ടോ..? എന്താ ഇങ്ങിനെ ഒന്നും മിണ്ടാതെ കിടക്കുന്നത്..?”

“ഹേയ് ഒന്നിമില്ലാമേ ചേച്ചി വയലിൽ ജോലി ചെയ്ത് ക്ഷീണിച്ച് വന്നതല്ലെ അതുകൊണ്ട് നല്ല തളർച്ചയായിരിക്കും അതാ ഒന്നും മിണ്ടാതെ കിടക്കുന്നത്”

അമ്മ പിന്നെ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല അവർ തന്റെ പായയിൽ കിടന്നപാടെ ഉറങ്ങാൻ തുടങ്ങി അതികം താമസിയാതെ ഞാനും ഉറങ്ങി അതിരാവിലേ ഞാൻ എഴുന്നേറ്റു അപ്പോഴേക്കും അമ്മയും ചേച്ചിയും എഴുന്നേറ്റു പോയിരുന്നു ഞാൻ താഴെചെന്നപ്പോൾ അവർ അടുക്കളയിലാണെന്ന് മനസ്സിലായി ഞാൻ എന്റെ മുറിയിൽ പോയി വീണ്ടും ഉറങ്ങി അമ്മയുടെ കുലുക്കിക്കൊണ്ടുള്ള വിളികേട്ടാണ് ഞാൻ ഉണർന്നത് പുതപ്പമൂടിക്കിടക്കുകയായിരുന്ന ഞാൻ മെല്ലെ പുതപ്പ് മാറ്റി

‘എന്താ അമ്മെ ഉറങ്ങട്ടേ” എന്നും പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ഞാൻ കണ്ണുതുറന്നു അപ്പോഴാണ് എനിക്കൊരു കാര്യം മനസ്സിലായത് അമ്മ എന്റെ ചുമലിൽ പിടിച്ച്കുലുക്കുന്നുണ്ടങ്കിലും അമ്മയുടെ കണ്ണ് എന്റെ അരക്കെട്ടിലായിരുന്നു അവിടെ രാവിലെ ആയതിനാൽ എന്റെ സാമാനം തമ്പടിച്ചിരിക്കുകയായിരുന്നു എന്റെ ചോദ്യം കേട്ട അമ്മ പെട്ടെന്ന് പരിസരബോധം വന്നത് പോലെ എന്നെ നോക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

മണിപത്തായി എഴുന്നേൽക്കാൻ. എന്നും പറഞ്ഞകൊണ്ട് അമ്മ പെട്ടെന്ന് തന്നെ എന്റെ മുറിവിട്ട് പോയി അമ്മ പോയ ഉടനെ ഞാനും എണീറ്റ് ബാത്ത് റൂമിലേക്ക് നടന്നു കുളിയും ജപവുമൊക്കെ കഴിഞ്ഞ് വന്നപ്പോൾ കനകേച്ചി ഇന്നും അമ്മയ്ക്ക് പകരം വയലിൽ പോയെന്ന് മനസ്സിലായി ഞാൻ ചായകുടിച്ചതിന്ന് ശേഷം നേരെ അനീഷിനെ കാണാൻ പോയി കുറച്ച ദിവസമായിട്ട് കാണാത്തതിന്ന് അവൻ പരിഭവം പറഞ്ഞു

എവിടെയായിരുന്നെടാ നമ്മളെ ഒക്കെ മറന്നോ നിനക്കെന്താ ഇത്രവലിയ തിരക്ക് എന്നെയൊന്ന് കാണാൻ വരാൻ പോലും സമയം കിട്ടിയില്ലേ..?”

ഓ.എനിക്കെന്ത് തിരക്കാടാ വീട്ടിൽ വെറുതെ ഇരുന്ന് തിന്നുക പിന്നെ ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് വയലിൽ പോകുക അത്രതന്നെ. പിന്നെ നീ പറ പുതിയ ചരക്കിനെ വല്ലതും കിട്ടിയോ അതോ പഴയതിനെ തന്നെ ഉരുട്ടിക്കളിക്കുന്നതാണോ..” അവന്റെ ചുമലിൽ കൈ വെച്ചകൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു.

“ഒന്ന് പോടാ.ഞാൻ ചരക്കിനേയും തപ്പി നടക്കുകയല്ലേ.” എന്നും പറഞ്ഞുകൊണ്ടവൻ എന്റെ ചുമലിൽ തല്ലി ഞങ്ങൾ രണ്ട് പേരും
പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു കുറച്ച സമയം കൂടി അതുപോലെ തമാശയും കാര്യവുമെല്ലാം പറഞ്ഞ് ഞാൻ പോരാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ അനീഷ് ചോദിച്ചു.

“എടാ.നിനക്കെന്താ ആ അനുവിനെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടിട്ടില്ലേ.അതിന് ശേഷം നീ അവളെ കണ്ടിട്ടൊന്നുമില്ലേ …?”

“എടാ അത് പിന്നെ…? സത്യം പറഞ്ഞാൽ എനിക്ക് പേടിയാ വീട്ടകാരെങ്ങാനും അറിഞ്ഞാൽ എന്റെ കഥ കഴിക്കും .”

“ഓ പിന്നേ..എടാ നീ ഒറ്റ മോനല്ലേ.നിന്റെ വീട്ടകാർ നിന്നെ ഒരു ചുക്കും ചെയ്യില്ല നീ അൽപം ധൈര്യം കാണിച്ചാൽ മതി ”

“എടാ അച്ചനും അമ്മയും മാത്രമല്ല എനിക്ക് പെങ്ങന്മാരും ഉണ്ട് അവർക്ക് ഞാനെന്ന് പറഞ്ഞാൽ ജീവനാ .എന്നെക്കൊണ്ട് അവർക്കെന്തിങ്കിലും പ്രശ്നമുണ്ടാവുമോ എന്ന പേടിയേ എനിക്കുള്ള.” പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ഞാൻ പോകാനായി എണീറ്റു

“ദീപു നീ ഇങ്ങിനെ അച്ചനേയും പെങ്ങമ്മാരേയുമൊക്കെ പേടിച്ച വെറും ഒരു പോങ്ങനെ പോലെ ആയാൽ നാളെ നീ കല്യാണം കഴിക്കുന്ന പെണ്ണും നിന്നെ ഒരു പോങ്ങനായേ കാണു അത് മറ്റുള്ളവർ മൊതലാക്കാതെ നോക്കണേ…” ഒരു പരിഹാസത്തോടെ അനീഷ് എന്നെ നോക്കി പറഞ്ഞു അവന്റെ ആ വാക്കുകൾ കേട്ടപ്പോൾ പിന്നെ ഞാനവിടെ നിന്നില്ല ഞാൻ എണീറ്റ നടന്നു വീട്ടിലേക്കുള്ള വഴിക്ക് പകരം ഞാൻ റോഡിലേക്ക് നടന്നു അനീഷിന്റെ വാക്കുകൾ എന്നെ വല്ലാതെ ഉലച്ചിരുന്നു സത്യം പറഞ്ഞാൽ അവൻ പറയുന്നതിലും വാസ്തവമുണ്ട് പക്ഷെ പെങ്ങന്മാരുടെ ഇടയിൽ വളർന്നത് കൊണ്ട് ഞാൻ ഒരു പൊങ്ങനായിപ്പോയി എന്ത് ചെയ്യാനാ ഞാൻ അങ്ങിനെ ആയിപ്പോയി ഇനി അത് മാറ്റാനും കഴിയുമെന്ന് തോന്നുന്നില്ല . ഞാൻ റോഡ് സൈഡിലുള്ള ബസ്സ് ഷട്ടറിൽ എത്തി അവിടെ ആരും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല ഒരോന്നാലോചിച്ച്കൊണ്ട് ഞാൻ ആ ബസ്സ് ഷട്ടറിൽ ഇരുന്നു കുറച്ച കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ടൗണിലേക്ക് പോകുന്ന ബസ്സ് വന്ന് അവിടെ നിന്നു അതിൽ നിന്നും ആർക്കോ ഇറങ്ങാനുണ്ടായിരുന്നു ബസ്സ് നിന്നപ്പോൾ ഞാൻ ഒന്നും ആലോചിക്കാതെ അതിൽ കയറി ഇരുന്നു ബസ്സ് ടൗണിലേക്ക് വിട്ടു ഞാൻ പട്ടണത്തിലേക്ക് പോകുന്ന കാര്യം ഒരാളോടും പറഞ്ഞില്ല എന്നതിൽ എനിക്ക് സങ്കടമുണ്ടായിരുന്നു പക്ഷെ ഇങ്ങിനെ ഒരു പ്രതിഷേധം കാണിച്ചാലേ എനിക്ക് വീട്ടിലൊരു സ്വാതന്ത്ര്യം കിട്ടുകയുള്ള ഇനി എതായാലും രണ്ട് മൂന്ന് ദുവസം കഴിഞ്ഞെ തിരിച്ച് വരുന്നുള്ളൂ വീട്ടുകാർ അൽപം വ്യസനിക്കട്ടേ…”

ടൗണിലെത്തിയ ഞാൻ എന്റെ ഒരു കോളേജ് സുഹൃത്തിന്റെ വീട്ടിലേക്ക് പോയി എന്റെ കാര്യം പറഞ്ഞപ്പോൾ അവന് ആദ്യം വല്ലാത്ത തമാശയാണ് തോന്നിയത് എങ്കിലും ഞാൻ അവിടെ അവന്റെ കൂടെ കൂടി നാലാമത്തെ ദിവസം ഞാൻ അവിടെനിന്നും എന്റെ വീട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചു പോകുമ്പോൾ ധരിച്ചിരുന്ന പാൻറും ഷർട്ടും തന്നെയായിരുന്നു ഞാൻ അപ്പോഴും ധരിച്ചിരുന്നത് അത് ആകെ ചളിപു ഉള്ളത് പോലെ ഉണ്ടായിരുന്നു എന്നെ കണ്ടയുടനെ അമ്മ ഓടിവന്ന കെട്ടിപ്പിടിച്ച് കരയാൻ തുടങ്ങി ഞാൻ അമ്മയെ എന്നിൽ നിന്നും അകത്തി നേരെ എന്റെ മുറിയിലേക്ക് പോയി പിറകിൽ തന്നെ അച്ചനും റൂമിലേക്ക് വന്നു അപ്പോഴാണ് അച്ചനും അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്ന കാര്യം ഞാൻ അറിയുന്നത് അമ്മ എന്റെ കൈപിടിച്ചകൊണ്ട് പറഞ്ഞു

“എവിടെയായിരുന്നെടാ മോനേ നീ ഇത്രയും ദിവസം ഉണ്ടായിരുന്നത് ഞങ്ങൾ നിനക്ക് എന്ത് കുറവാണ് വരുത്തിയത് എല്ലാ മക്കളേക്കാളും നിന്നെ അല്ലെ ഞങ്ങൾ കൂടുതൽ സ്നേഹിച്ചത് എന്നിട്ടും നീ എന്തിനാ ഞങ്ങളെ വിട്ട് പോയത് .?”

” എന്നോട് ഇവിടെ ആർക്കും ഒരു സ്നേഹവുമില്ല അതാണ് ഞാൻ പോയത്”

“സ്നേഹമില്ലേ..? എല്ലാ മക്കളേക്കാളും നിന്നെ അല്ലെ ഞാൻ സ്നേഹിച്ചത് അമ്മ കരഞൊണ്ട് പറഞ്ഞു

” എന്നോട് അത്രയ്ക്ക് സ്നേഹമുണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ എന്നെ സംശയിക്കുമായിരുന്നോ സംശയം ഉള്ളിടത്ത് സ്നേഹമില്ല എന്നല്ലേ പറയാറ്.” അത് കേട്ട അച്ചൻ മുഖമുയർത്തി എന്നേയും അമ്മയേയും നോക്കിക്കൊണ്ട് അമ്മയോട് ചോദിച്ചു

“എന്താടീ മാലിനി ഇവൻ എന്ത് സംശയിക്കുന്ന കാര്യമാണ് പറയുന്നത് നീ എന്ത് സംശയിച്ചിട്ടാ എന്റെ മകൻ നാട് വിട്ടു പോകേണ്ടിവന്നത്..? “അച്ചന്റെ ചോദ്യം കേട്ട അമ്മ മറുപടിയൊന്നും പറയാതെ തലകുനിച്ച് നിന്നു പിന്നെ അച്ചൻ അമ്മയുടെ കൈ പിടിച്ച്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു “നീ വാ ഞാൻ ചോദിക്കട്ടെ” അച്ചൻ അമ്മയുടെ കൈ പിടിച്ച് മുറിയിൽ നിന്നും പുറത്തേക്ക്
പോയി അപ്പോൾ അവിടെ കനകേച്ചി മാത്രമായി അവർ എന്റെ അരികിൽ വന്ന്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

“നീ എവിടെയാടാ പോയത് എന്നോടെങ്കിലും പറഞ്ഞുടെ…? ”

“ചേച്ചി നമുക്ക് എന്നും ആരേയും ഭയപ്പെടാതെ കഴിയാൻ വേണ്ടിയിട്ടാ ഞാൻ ഇതൊക്കെ ചെയ്തത് ഇനി നോക്കിക്കോ നമ്മുടെ കാര്യത്തിൽ അമ്മ ഇടപെടില്ല ”

“എടാ അതിന് ഇങ്ങിനെയാണൊ ചെയ്യേണ്ടത് നല്ല രീതിയിൽ നമുക്കിതിനെ കൈകാര്യം ചെയ്യാമായിരുന്നില്ലേ..? നീ എല്ലാം കളഞ്ഞു”

“ചേച്ചി എന്താ ഈ പറയുന്നത്..? എനിക്കൊന്നും മനസ്സിലാവുന്നില്ല. ”

” എടാ ഇവിടുത്ത്കാരെ നിനക്കറിയുന്നതിനേക്കാളും കൂടുതൽ എനിക്കറിയാം ആരൊക്കെ എന്തൊക്കെയാണ് എന്ന് എനിക്ക് നന്നായിട്ടറിയാം അത് കൊണ്ട് അമ്മയുടെ കാര്യം ഞാൻ നോക്കുമായിരുന്നു ഇപ്പോൾ നീ ഇത് അച്ചനെക്കൂടി അറിയിച്ചില്ലേ ഇനി ഇപ്പോൽ അച്ചന്റെ കാര്യം കൂടി നോക്കേണ്ടി വരും ” ചേച്ചി അങ്ങിനെ പറയുമ്പോഴേക്കും ദീപേച്ചി മുറിയിലേക്ക് കടന്ന് വന്നു അത് കണ്ട ചേച്ചി സംസാരം നിറുത്തി ദീപേച്ചി എന്നേയും ചേച്ചിയേയും നോക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“നിങ്ങളെ രണ്ടാളേയും അച്ചൻ വിളിക്കുന്നുണ്ട്.” അത് കേട്ട ഞാൻ എന്താണ് ചെയ്യേണ്ടത് എന്നർഥത്തിൽ കനകേച്ചിയെ നോക്കിക്കൊണ്ടു എന്റെ മുഖഭാവം മനസ്സിലാക്കിയ ചേച്ചി മെല്ലെ ഒന്ന് മുഖമനക്കിക്കൊണ്ട് പുറത്തേക്ക് നടന്നു അത് കണ്ട ഞാനും മുഖം താഴ്ത്തിക്കൊണ്ട് കനകേച്ചിയുടെ പിറകെ അച്ചന്റെ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു അമ്മ എന്തായിരിക്കുംപറഞ്ഞിരിക്കുക എന്നതായിരുന്നു എന്റെ ചിന്ത എന്തിനാണ് എന്നേയും കനകേച്ചിയേയും ഒരുമിച്ച് വിളിപ്പിച്ചത് മനസ്സിൽ അൽപം അങ്കലാപ്പു ഉണ്ടായിരുന്നു വരുമ്പോലെ വരട്ടെ എന്ന് വിചാരിച്ചകൊണ്ട് ഞാൻ ചേച്ചിയുടെ കൂടെ അച്ചന്റെ മുറിലേക്ക് നടന്നു അപ്പോൽ അച്ചനും അമ്മയും കട്ടിലിൽ ഇരിക്കുകയായിരുന്നു അതിനടുത്തുള്ള കട്ടിലിൽ ഞങ്ങളോട് ഇരിക്കാൻ അച്ചൻ തലകൊണ്ട് കാണിച്ചു ഞങ്ങൾ രണ്ട് പേരും അവിടെ ഇരുന്നു

Thudarum

ഈ kambi kathakal എല്ലാവര്ക്കും ഇഷ്ടം ആയി കാണും എന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നു നിങ്ങളുടെ അഭിപ്രായങ്ങളും നിർദേശങ്ങളും രേഖപ്പെടുത്തുക വഴി കഥാകാരനെ ഇനിയും എഴുതാൻ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുക.