ഗ്രാമത്തിലെ ആദ്യ ഡോക്ടർ ഭാഗം – 2 (gramathile aadya doctor bhagam - 2)

“അല്ല മോളേ..നീ അങ്ങ് ഒത്തിരി വളർന്ന് പോയി.കഴിഞ്ഞ പ്രാവശ്യം വന്ന് കണ്ടതിലും അങ്ങ് വളർന്നു.’ അച്ഛൻ അത് പറയുമ്പോളും നോട്ടം എന്റെ മൂലകളിൽ തന്നെ ആയിരുന്നു. എനിക്ക് ആകെ നാണം വന്നു. ഞാൻ അറിയാതെ തന്നെ ഒരിക്കിളി എന്നിൽ ഉണ്ടായി.

“.അച്ഛാ.തനി ചെമ്മനത്ത്കാരനാകല്ലേ.ങ്ങാ.പറഞ്ഞക്കാം.“ ഞാൻ ഒന്നിരുത്തി പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അച്ഛനെ നോക്കി. പാവം ആകെ വിളി പോയി. അച്ഛന്റെ മുഖത്ത് ചമ്മലും നാണക്കേടും മൽസരിച്ച് തത്തി കളിക്കുന്നത് എനിക്ക് കാണാമായിരുന്നു. അത് കണ്ട എനിക്ക് ചിരി വന്നു

“അച്ഛാ.നോക്കി നിൽക്കാതെ ഈ ബാഗൊന്ന് പിടിക്ക്…എനിക്ക് വയ്യ ഇതും പൊക്കിക്കൊണ്ട് നടക്കാൻ.“ ഞാൻ വെയ്റ്റുള്ള ബാഗെടൂത്ത് അച്ഛന്റെ കൈയ്യിൽ കൊടുത്തു. ഞങ്ങൾ പതുക്കെ വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു. അച്ഛൻ മൂന്നിലും ഞാൻ പിന്നിലുമായി നടന്നു. എനിക്കാണെങ്കിൽ മൂത്രമൊഴിക്കാൻ വല്ലാതെ മുട്ടുന്നുമുണ്ട്. ഇനി ഒരു പാടവും, ഒരു മാവിൻ തോട്ടവും കടന്നാലെ വീടെത്തുകയുള്ളൂ. അത്രയും നേരം പിടിച്ച് നിന്നേ പറ്റു. ഞങ്ങൾ റോഡിൽ നിന്നും പാടത്തിലേക്കിറങ്ങി. കടൽ പോലെ കിടക്കുന്ന പാടത്തിന്റെ നടുവിലൂടെ ഒരു കാറിന് കഷ്ടിച്ച പോകാനുള്ള വഴിയുണ്ട്. വഴിയുടെ അങ്ങിങ്ങായി മിന്നാമിനുങ്ങ് പോലെ ചെറിയ സ്ട്രീറ്റ് ലൈറ്റുമൂണ്ട്. നല്ല നിലാവുള്ള രാത്രിയിൽ തവളകളുടെയും ചീവീടിന്റെയും കരച്ചിൽ മാത്രം കേൾക്കാം. അച്ഛനാണെങ്കിൽ ഒന്നും മിണ്ടാതെ നല്ലത് പോലെ വലിഞ്ഞ് നടക്കുകയാണ്. നേരത്തെയുണ്ടായ ചമ്മൽ കാരണമായിരിക്കും ഒന്നും മിണ്ടാത്തെ,

“പിന്നെ എന്തൊക്കെയുണ്ടച്ഛാ വിശേഷം…? ഞാൻ അച്ഛനെ കൊണ്ട് മിണ്ടിക്കാൻ വേണ്ടി ഒരു ശ്രമം നടത്തി
“എന്താ മോളേ…?’ അച്ഛൻ സ്വനത്തിൽ നിന്നും ഞെട്ടിയെഴുനേറ്റു പോലെ എന്നോട
ചോദിച്ചു.