രാവിലേ വാണിയന് രാമന്റെ വീട്ടില് ആദ്യം പശുവിനേയും കൊണ്ട് ചെന്നത് ഞാനായിരുന്നു. ആ നാട്ടുമ്പുറത്ത് പശുക്കളുടെ കൃത്രിമ ഗര്ഭോല്പാദനത്തിനു ഒരു വഴിയും ഇല്ലായിരുന്നു. മൃഗ ഡോക്ടര് ഒരു കേട്ടു കേള്വി മാത്രം. പിന്നെ പശുക്കളേ ചവിട്ടിക്കാന് ആകെ ഉള്ള ഒരു മാര്ഗ്ഗം രാമന്റെ വിത്തുകാള മാത്രം. രാമന്റെ വീട്ടില് എണ്ണയാട്ടുന്ന ചക്കുണ്ട്. രാവിലെ കടിയിളകിയ പശുക്കളേ ഭോഗിച്ചു സുഖിക്കുന്ന വിത്തുകാളയുടെ ആകെയുള്ള ജോലി ഉച്ചകഴിഞ്ഞ് ആ ചക്കും വലിച്ചു വട്ടം കറങ്ങുക എന്നതു മാത്രമായിരുനു. ആട്ടി കിട്ടുന്ന പിണ്ണാക്കിന്റെ സിംഹഭാഗവും രാമന് ഒതുക്കത്തില് മാറ്റും തന്റെ കാളക്കു വേണ്ടി. അങ്ങനെ രാമനും കുടുംബവും ആ കാളയുടെ അണ്ടിയുടെ ബലത്തില് ജീവിച്ചു പോന്നു. ഒരു ജോലിക്കാരനുണ്ട്, തമിഴന് മുത്തു. അവനാണു കാളയുടെ മേല്നോട്ടം.
ഞാന് ചെന്നയുടന് മുത്തു പശുവിനേ എന്റെ കയ്യില് നിന്നും വാങ്ങി ഇടുക്കുകൂടിനുള്ളില് കയറ്റി കെട്ടി. പിന്നെ പശുവിന്റെ വാലുപൊക്കി നോക്കി. ഞാനും നോക്കി. അതിന്റെ മൂത്രം വരുന്ന കൂമ്പിയ ഭാഗത്തു നിന്നും കൊഴുത്ത തെളിഞ്ഞ രണ്ടു തുള്ളി ഒലിച്ചു വരുന്നു.
എന്നേ നോക്കി മുത്തു ചോദിച്ചു.
‘ രാത്രി നല്ലാ അമറിയാ…’
‘ ങൂം… ഒറക്കിയിട്ടില്ല ഞങ്ങളേ…’
‘ മൂരീടെ സൂചി കേറണം… അപ്പം അമറലു നിക്കും….’ എനിയ്ക്കോന്നും മനസ്സിലായില്ല. എങ്കിലും ഒന്നു മനസ്സിലായി, പശുവിന്റെ യോനിയില് നിന്നും മദജലം ഒഴുകുന്നു. കൊച്ചുപുസ്തകം വായിച്ചുള്ള അറിവില് നിന്നും ഊഹിച്ചതായിരുന്നു.
മുത്തു ചെന്ന് കാളയേ അഴിച്ചു കൊണ്ടു വന്നു പശുവിന്റെ പുറകില് നിര്ത്തി. പിന്നെ വിളിച്ചു.
‘ അയ്യാ…റെഡിയായി… വാങ്കോ… ‘
രാമന് ഒരു ബീഡിയും വലിച്ചു കൊണ്ട് പുരക്കുള്ളില് നിന്നും ഇറങ്ങി വന്നു.
‘ആഹാ..മോനാണോ.. കൊണ്ടു വന്നേ… മോന് അപ്രത്തേക്കു മാറി ആ കസേരേലിരുന്നോ….
കഴീമ്പം വിളിക്കാം….’
‘ പറവാ ഇല്ലയ്യാ… മീശവന്ത പയ്യനല്ലേ… നിക്കട്ടേ… പാക്കട്ടും…’ മുത്തു ചിരിച്ചുകൊണ്ടു പറഞ്ഞു.
‘ വേണ്ട… അവരൊക്കെ പഠിക്കുന്ന പിള്ളേരാ… ചെല്ല്… മോന് ചെല്ല്… തങ്കൂ… രാഹുലന് ഒരു
കട്ടന് കൊട്…’
‘ ദാ വരുന്നപ്പാ…’ പുരയുടെ വടക്കുവശത്തു കുനിഞ്ഞു നിന്ന് പാത്രം തേച്ചുകഴുകുന്ന രാമന്റെ
മകള് വിളികേട്ടു. ഞാന് അങ്ങോട്ടു മാറി തിണ്ണയില് കിടന്ന കസേരയിലിരുന്നു.
‘ രാജു.. ഞങ്ങളെ ഒക്കെ ഇപ്പഴും അറിയുമോ…?..’
കാപ്പി എന്റെ കയ്യില് തന്നുകൊണ്ട് തങ്കു ചോദിച്ചു.