ഹാജിയാരുടെ തളരാത്ത കുണ്ണ ഭാഗം – 2

ഞൊറികള്ക്കുമടിയിൽ എവിടെയോ എവിടെയോ തപമാണു, യൂസഫ് മുതൽ അവസാനം അഷറഫിനു വരെ ജന്മം നൽകിയ ആ ഗുഹാ കവാടം.

ബീപാഞ്ഞുമ്മയുടെ ഗുഹാകവാടം എവിടെ ആയിരുന്നാലും വയറിന്റെ തള്ളൽ കാരണം അവിടെ എത്താൻ പ്രയാസമാണു. അയ്മദുഹാജിയുടെ ആയകാലത്തെ നീളമില്ല ഇപ്പോഴുള്ള മൂക്കാലിന്നു. അതിനാൽ വഴുവഴുപ്പു തോന്നുന്ന ഏതെങ്കിലും സ്ഥലത്തു അവനെ പ്രവേശിപ്പിച്ചു അല്പം തിക്കു മുട്ടു നടത്തുക, വെള്ളം കളയുക അതാണു ഹാജിയുടെ വയസ്സാാകാല ലീലകൾ. അന്നും ഹാജി മലർത്തിയും കമഴ്ത്തിയും ബീവാത്തുമ്മയെ തന്നാൽ ആവും വിധം ഭോഗിച്ചു സമ്പ്സത്തിയടഞ്ഞു. ഭോഗലാസ്യത്തിൽ നിന്നും വർത്തമാനകാലത്തിലേക്കു മടങ്ങിവന്ന ഹാജിയാർ ബീവാത്തുമ്മയുടെ തൂങ്ങിയ മുലകളിൽ മെല്ല അമർത്തിക്കൊണ്ടു കോയക്കെ പറഞ്ഞ കാര്യം അവതരിപ്പിക്കാൻ തുടങ്ങി

“അന്റെ പൂന്നാര മോൻ അഷരഫിനു മംഗലം കയിക്കാറായിനാ പാത്തു’ പുന്നാമം വരുമ്പാളാണു ബീചാത്തുമ്മയെ പൂന്നാരമായി പ് തു എന്നു വിളിക്കുന്നത് ‘ആഫ് ഇങ്ങക്കിപ്പളെങ്കിലും എന്റെ പൂന്നാര മുത്തിന്റെ ഓർമ്മ വന്നുലോ ഓനെത്ര നാളായി പോയിട്ടു ഓന്നു മൂല കൊടുത്തു ആശ തീർന്നില്ല. ഓൻ എന്നു ബരുമോ ആവൊ, ഓന്റെ ഫോണും ബരുന്നില്ല എഴുത്തും വരുന്നില്ല ബിവരോമ്മില്ല ഇങ്ങക്കതെ പറ്റി വല്ല ബേജ്ജാസും ?”
‘ആഫ് ഫോൺ ഒന്നും ബരലില്ലേ ഓൻ ഫോൺ ബിളിക്കാൻ പറ്റാതെ എന്താ പണി ആടേ’
‘ആമിക്കു തെമിയും യൂസഫ് ആറു മാസം മൂന്ന് ഓനെ കണ്ടീരുന്നു ഓന്നു സെയിത് വിസ മാറ്റി പെരുനാളിനു ബിരുന്നു പറഞ്ഞു’

“അള്ളാ ഓൻ ബമൂലോ അതു മതി ഓനു ഒരു മംഗലം കൂടി കയിപ്പിച്ചാൽ എനക്കു മക്കയിൽ ഒന്നുടെ പോകാം’
‘ഇനി പോക്സനോം ഇങ്ങളു എന്നെ കൂടീ കൊണ്ടോണം എനിക്കു മക്കോ മീനേം ഒക്കെ pámpásmo” ‘കൊണ്ടു പോകാം പൂന്നാര മുത്തേ’