ലക്ഷ്മിയുടെ പൂറിൽ നാവു കൊണ്ട് എഴുതിയ കഥ

“ബാംഗ്ലൂരിലെ IT കമ്പനിയിൽ ജോലി” കേൾക്കുമ്പോൾ തന്നെ പലരും വിചാരിക്കുന്നത് ചെക്കൻ പണി ഒപ്പിക്കുന്നു എന്നായിരിക്കും. പക്ഷെ മരുന്നിനു പോലും ഒന്നും കിട്ടാത്ത അത്ര ദാരിദ്ര്യം. പോരാത്തതിന് വർക്ക് ഫ്രം ഹോം ആയ കാരണം ബാംഗ്ലൂർ കണ്ടിട്ട് തന്നെ കൊല്ലം ഒന്ന് ആയി.

അങ്ങനെ സമാധാനമായി വീട്ടിൽ ഇരുന്നു പണിയെടുക്കുമ്പോൾ ആണ് ഒരു ദിവസം, പതിവില്ലാതെ എന്റെ ഒരു ടീംമേറ്റ് എനിക്ക് മെസ്സേജ് അയക്കുന്നത്, നമ്മുടെ ടീമിൽ ചേർന്ന പുതിയ കുട്ടിയെ ട്രെയിൻ ചെയ്യുമോ എന്ന്.

ഒരുമാതിരി ബോർ പരിപാടി ആണെങ്കിലും ഞാൻ അത് അങ്ങ് ഏറ്റു. എന്റെ വർക്ക് ഒന്ന് ഒതുക്കി വച്ചിട്ട് ഞാൻ നമ്മുടെ പുതിയ കുട്ടിയെ കോണ്ടാക്ട് ചെയ്തു. അപ്പോളാണ് അറിയുന്നത് കൊച്ചു മലയാളിക്കു ആണെന്, അതും എന്റെ നാട്ടുകാരി.

മലയാളം സംസാരിക്കുന്ന ഒരാളെ കിട്ടിയപ്പോൾ അവൾക്കും ഒരു സന്തോഷം. നമുക്ക് നമ്മുടെ കൊച്ചിനെ ‘ലക്ഷ്മി’ എന്ന് വിളിക്കാം. ട്രെയിനിങ് ഒക്കെ അതിന്റെ മുറ പോലെ നടന്നു. ഒടുവിൽ നമ്മൾ എന്നും ലോഗിൻ ചെയ്യുന്നത് മുതൽ ഷിഫ്റ്റ് തീരുന്നതു വരെ എന്ന് 8 ഉം 9ഉം മണിക്കൂർ നിർത്താതെ സംസാരമായി.