This story is part of the കമ്പിയാത്ര series
എല്ലാ malayalam kambi katha വായനക്കാർക്കും കമ്പിയാത്ര എന്ന പരമ്പരയുടെ രോമാഞ്ചകരാമായ അടുത്ത അധ്യായത്തിലേക്കു സ്വാഗതം
“ഉവ്വ്. പക്ഷെ അതിലും ഇഷ്ടം ജയന്തിയുടെ സുഗന്ധമാണ്”, അവൾ നാണിച്ചു തല കുനിച്ചു.
പെട്ടെന്നാണു ഞാനതു ചെയ്യത്; അവളുടെ കഴുത്തിന്റെ പുറകു വശം ഞാൻ ചുണ്ടമർത്തി മണം പിടിച്ചു; ഒപ്പം അവളുടെ നിതംബത്തിൽ മൃദുവായി, പക്ഷേ നന്നായി, തടവി. അവളുടെ മേലാകെ വന്ന രോമാഞ്ചം ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചു.
“നിൻറ സുഗന്ധം പൂക്കളുടെതിനേക്കാൾ എത്രയോ മെച്ചം. പെട്ടെന്നു പരിസരബോധം വന്ന അവൾ ചൊടിച്ചു. “ഓ, ഒരു കവി വന്നിരിക്കുന്നു. ഗോപു, നീ വിചാരിക്കുന്ന പോലത്തെ ഒപണ്ണാന്നുമല്ല ഞാൻ. നോക്കു്, ഞാനിതു് അമ്മായിയോടു പറയും.”
“പ്ലീസ് ജയന്തി, അമ്മായിയോട പറയല്ല, പ്ലീസ്..” ഞാൻ കെഞ്ചി.
“ഞാൻ പറയും” അവൾ അൽപ്പം ദേഷ്യത്തിൽ ഇറങ്ങിപ്പായി
പ്രമീളയെയും കൊണ്ടാണ് അവൾ വന്നത്.
“ഗോപു, എന്താ ഇതെല്ലാം? എന്താ ഇവളു പറയുന്നെ?” പ്രമീല അൽപ്പം കടുപ്പത്തിൽത്തന്നെ ചോദിച്ചു.
“നിന്നെ ഇപ്പൊ കാണിച്ചു തരാം’ എന്ന ഭാവത്തിൽ ജയന്തി തൊട്ടു പുറകിലും.
“എന്തു?” ഞാൻ ചോദിച്ചു.
“നീ അവളുടെ മുടിയിലെ പൂ മണത്തന്നാ പറയുന്നു; അതുകഴിഞ്ഞു. എന്താടീ? നീ തന്നെ പറ”, ജയന്തിയെ നോക്കി പ്രമീല പറഞ്ഞു. “ഇവൻ…” നാണിച്ച് അവളുടെ മുഖം ചുമന്നു.
“എന്തായാലും അവളുടെ അടുത്ത് അത്ര സ്വാതന്ത്യമൊന്നും നീ എടുക്കണ്ട” ഇതു പറഞ്ഞ് പ്രമീല നടന്നു. ‘നീ കണ്ടല്ലോ’ എന്ന ഭാവത്തിൽ എന്നെ ഒന്നു തിരിഞ്ഞു നോക്കി അവളും…
പിന്നീട് ഞാനും പ്രമീലയും ഇതു പറഞ്ഞു ചിരിച്ചു.
പിറ്റേന്ന് ഞാൻ അവളെ ഒഴിവാക്കി. ഒന്നു തണുക്കട്ടെ. ഞായറാഴ്ച കാലത്തെ അമ്മ എന്നെ വിളിച്ച് അമ്പലത്തിൽ പോയിവരാൻ പറഞ്ഞു. പുറകുവിളക്കിന് നേർന്നിരുന്നു. അച്ഛൻ കാര്യം നിനക്ക് ഓർമ്മയുണ്ടല്ലോ. ക്യാൻസറിന്റെ ആരംഭമായിരുന്നു. ആദ്യം മനസ്സിലായില്ല. അമ്മ ആവുന്ന വഴിപാടെല്ലാം കഴിച്ചു. ഇതിനോടു പൊരുതാൻ മനുഷ്യനാവുമോ? നിന്റെ അച്ഛൻ ഒരിക്കൽ കോട്ടയത്ത് ക്യാൻസർ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിൽ കൊണ്ടുപോയിരുന്നു. ചെക്കപ്പിന്..
ഒരു കൊച്ചു കുപ്പിയിൽ എണ്ണയുമായി ഞാൻ നടയിലേയ്ക്ക് നടന്നു. തൊട്ടടുത്തു തന്നെയാണല്ലൊ വീട്; കയറ്റം കയറി ഞാൻ ഗാപുരത്തിനകത്തു കടന്നു. ചരലിൽ ചവിട്ടി കിഴക്ക നടയിൽ ചെന്നു. ആനപ്പന്തലിൽ നിന്നു തൊഴുതു് ഭണ്ഡാരത്തിൽ അമ്പതു പസാ കാണിക്കയിട്ട് തിരുമംഗാലത്തപ്പനെ തൊഴുതു. ഷർട്ടൂരി താളത്തിട്ട് ബലിക്കൽപ്പുരയിൽ കടന്നപ്പോൾ മനസ്സിലായി, പന്തിരടിപ്പുഴയുടെ സമയമാണ്. എന്തായാലും അകത്തു കയറി സോപാനത്തിനു മുമ്പിൽ നിന്ന് മാരാർ പാടി വെറുതെ നിന്നപ്പോൾ ഞാൻ മാരാർ പാടുന്നതു ശ്രദ്ധിച്ചു.
ഭയാഹി മാധവ യാഹി കേശവ മാവ് കതവ വാതം താമനുസര സരസീരുഹലോചന യാ തവ ഹരതി വിഷാദം…”
വളച്ചൊടിച്ചു പാടുന്നതു കൊണ്ട് ഇത് അഷ്ടപദിയാണെന്നുപോലും ആർക്കും തോന്നുകയില്ല. ശ്രദ്ധിച്ചു കേട്ടാല അക്ഷരങ്ങൾ തിരിയുകയുള്ളൂ.
എണ്ണയൊഴിച്ചു്, തൊഴുതു കഴിഞ്ഞ്, ബലിക്കൽപ്പുരയിലെത്തിയപ്പോൾ ദാ വരുന്നു രണ്ടണ്ണം. എൻറ ഇളയ ചേച്ചി ലതികയും കൂടെ ജയന്തിയും. “ഇന്നെന്താ പതിവില്ലാതെ ഒരു ?” ലതിക വാരി.
“കപട ഭക്തിയാ , ലതികേ” ജയന്തിയും വിട്ടില്ല. മുക്കിച്ചിരിച്ച് ഏറുകണ്ണിട്ട് എന്നെ നോക്കി കൊള്ളാം, നെറ്റിയിൽ മഞ്ഞൾക്കുറിയും നീണ്ട മുടിയിൽ തുളസിക്കതിരുമായി നിൽക്കുന്ന ശാലീനസൗന്ദര്യം. “അമ്മ പറഞ്ഞിട്ട് പുറകുവിളക്കിൽ എണ്ണയൊഴിക്കാൻ വന്നതാ; നല്ലതു ചെയ്യാമെന്നു വച്ചാലും ഇക്കാലത്തു രക്ഷയില്ല” ഞാൻ പറഞ്ഞു.
“ഞങ്ങളു രണ്ടും കൂടെ അരിഷ്ടം വാങ്ങാൻ ആ ചെല്ലപ്പൻ വൈദ്യരുടെ അടുക്കൽ പോയിട്ടു വരുവാ വരുന്ന വഴിക്കു ആ അമ്മുവമ്മയെയും കണ്ടു. ഒത്തിരി വർത്തമാനു പറഞ്ഞു. നിന്നെ അന്വേഷിച്ചു. നി ചെള്ളൂ എനിക്കു പുഷ്പാഞ്ജലി കഴിക്കാനുണ്ട് ” ലതിക പറഞ്ഞു.
നിനക്കാ വിടുകൾ ഓർമ്മയുണ്ടല്ലോ; ഒരേ മാതിരി പണിത മൂന്നു വീടുകൾ, ഓടിട്ട ആ വീടുകൾക്ക് മച്ചുണ്ടായിരുന്നു. ചെറിയ ചെറിയ മുറികൾ, മുൻ വശത്തെ വരാന്ത ഒരു വശത്ത് പനമ്പു തട്ടിയിട്ടു മറച്ചിരുന്നു; മുൻപിലെ ഇടത്തെ കിടപ്പുമുറിയിലേയ്ക്കും വലത്ത മുറിയിലേയ്ക്ക്. വാതിലുകൾ വരാന്തയിൽ നിന്നു തന്നെ ഉണ്ട്. ഈ രണ്ടു മുറികളുടെയും ഇടയിൽ ഒരു വാതിൽ; പിന്നെ വലത്തെ മുറിയുടെ വലതു വശത്തു അടുക്കള വലത്ത മുറിയുടെ പുറകിലായുള്ള വാതിൽ വഴി ചായ്‌പിലെത്താം; ചായ്പ്പിന്റെ പുറകിലെ കതകു തുറന്നാൽ തന്നോട്ടുള്ള ചവിട്ടുപടി കുളിമുറി അവിടെയാണ്. വലത്തെ മുറിയിലാണു ഞാൻ കിടക്കാറ്റ്; ഇടത്തെ കിടപ്പുമുറിയിൽ അവരും. ഇടയ്ക്ക് കുട്ടികൾ രാതി ഉണരുമെന്നു പറഞ്ഞ് ജയന്തിയാട് ചായ്പ്പിൽ കിടക്കാൻ പറഞ്ഞിരുന്നു, പ്രമീല. ഇടതുമുറിയുടെയും വലതുമുറിയുടെയും ഇടയിലെ കതക് ചാരുകയല്ലാതെ പൂട്ടാറില്ല. പമിലയ്ക്ക് രാത്രി എന്റെ മുറിയിൽ വരാനുള്ള സൗകര്യത്തിന്. ജയന്തി ചായ്പ്പിൻറ കതകടച്ചാണു കിടക്കാറ്. എന്തെങ്കിലും വഴിയുണ്ടാക്കണമെന്നു ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു. ധൈര്യം കാണിച്ചേ പറ്റു.
പ്രമീലയുടെ സമ്മതത്തോടെ ഞാനൊരു പദ്ധതിയിട്ടു. പിറ്റേന്നു വെളുപ്പിന് ഞാൻ ചായ്പ്പിൽ ജയന്തി കിടക്കുന്നിടത്തു പോയി. കതക് അടച്ചിരുന്നു, പക്ഷേ കുറ്റിയിട്ടിട്ടില്ല. വളരെ പതിയെ ഒച്ചയുണ്ടാക്കാതെ ഞാൻ കതകു തുറന്നു. അവൾ നല്ല ഉറക്കമാണ്. പുതപ്പ് ഉറക്കത്തിൽ സ്വൽപ്പം മാറിക്കിടന്നിരുന്നതിനാൽ അവളുടെ കിടപ്പ് ഉന്മാദമുണർത്തുന്നതായിരുന്നു. നീ പാവാട കണങ്കാലുകളെ ശരിക്കു മറച്ചില്ല. ബ്ലൗസിനു മുകളിൽ കുമ്പി നിന്ന മുലകൾ. ഹാവു… ബസ്സിയറിന്റെ വെളുത്ത വള്ളി ഒരു ഭാഗത്തു കഴുത്തിന്റെ വശത്തു കാണാം… ഒരു നിമിഷം ഞാൻ നോക്കി നിന്നു. പക്ഷേ സൂക്ഷിച്ചു വേണം പ്രവർത്തിക്കാൻ; അവളെങ്ങാനും ഇടഞ്ഞാൽ ഒന്നും നടക്കാതെ വരും. വിറയ്ക്കുന്ന ചുവടുകളോടെ ഞാൻ കട്ടിലിനടുത്തു ചെന്നു. കുറെശ്ശയായി അവൾക്കരികിൽ കിടന്നു. അൽപ്പം മാറിക്കിടന്നിരുന്ന പൂതപ്പു് പതിയെ പതിയെ വലിച്ചു. ഞാൻ രണ്ടു പേരുടെയും പുറത്തായി വിരിച്ചു. നേരം വെളുക്കാൻ ഇനിയും സമയമുണ്ട്. അവളുടെ അടുത്തു കിടന്ന ഞാൻ, വളരെ സാവകാശം, ഇഞ്ചിഞ്ചായി അവളുടെ അടുത്തേയ്ക്ക നിങ്ങി തൊട്ടു തൊട്ടില്ല എന്ന വിധത്തിലായി. ഉറക്കത്തിൽ അവൾ ഇതൊന്നും അറിഞ്ഞില്ല. അടുത്തടുത്തു ഞാൻ അവളെ തൊട്ടുരുമ്മിക്കിടന്നു. ഏകദേശം കെട്ടിപ്പിടിച്ചുകിടക്കുന്നതു പോലെ കൈവച്ചു. പിന്നെ ഞാൻ ഉറക്കം നടിച്ചുകിടന്നു.
കുറേനേരം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ പെട്ടെന്ന് പ്രമീല വന്നു കതകു തുറന്നു. “ഗോപു ഇവിടെയുണ്ടോ? ഞാൻ എവിടെയെല്ലാം തിരഞ്ഞു ” പ്രമീല ഉറക്കെ ചോദിച്ചു. ഇതു കേട്ട് ജയന്തി ഉണർന്നു. അവളെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചപോലെ തൊട്ടുരുമ്മിക്കിടന്ന എന്നെ അമ്പരപ്പാടെ നോക്കി എന്റെ കൈ തട്ടി മാറ്റി എഴുന്നേറ്റിരുന്നു. “ഹും, അപ്പൊ ഇതാ കാര്യം, അല്ലേ.” പ്രമില ഉറക്കെ ചോദിച്ചു.
“നിങ്ങടെ വഴക്കും കൊണ്ട് എൻറടുത്തു വരും; എന്നിട്ട് ഞാനറിയാത്തപ്പോ രണ്ടും കൂടി ഇതാ പരിപാടി”
“അമ്മായി, അമ്മായി, ഇതൊന്നു കേൾക്കു് എന്നെ തെറ്റിദ്ധരിക്കല്ലെ”, എന്നെ തട്ടി മാറ്റി എഴുന്നേറ്റ് ജയന്തി കെഞ്ചിപ്പറഞ്ഞു, “എനിക്കറിയില്ല ഇവാൻ ഇവിടെ എങ്ങനെ വന്നെന്നു്”
“ചേച്ചി ഞങ്ങൾ രാത്രി ചെറുതായൊന്നു കൂടി, ചേച്ചി ഇത് ആരോടും പറയരുത്: ഒരബദ്ധം പറ്റിപ്പായി” സമയം പാഴാക്കാതെ ഞാൻ പറഞ്ഞു.
“ശരി ശരി, ഞാനൊന്നും ആരോടും പറയല്ല, എനിക്കു വേറെ പണിയൊണ്ട്; പക്ഷെ നിങ്ങടെ കൊച്ചു കൊച്ചു വഴക്കും കൊണ്ടുവന്ന് എന്നെ ശല്യം ചെയ്യരുത്. പകൽ വഴക്ക്, രാത്രി ഭാര്യയും ഭർത്താവും പാലെ: കൊള്ളാം വലി” പ്രമീല കോപം നടിച്ച് ഉടനെ അവിടെ നിന്നു പോയി.
ജയന്തി കരച്ചിലിന്റെ വക്കിലെത്തി. “പേടിക്കാതെ ജയന്തി ” കിട്ടിയ സമയം കൊണ്ട് അവളെ നിന്ന നിൽപ്പിൽ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് ഞാൻ പറഞ്ഞു. അവളുടെ എതിർപ്പു വക വയ്ക്കാതെ പെട്ടെന്നു തന്നെ മാറിൽ കൂമ്പി നിന്ന കൊച്ചു മുലകളിൽ ബ്ലൗസിനു മുകളിൽ കവച്ചു തടവി. ഒപ്പം എൻ ഇടാത്ത ഒക പാവാടയ്ക്ക് മേലേ അവളുടെ ഉള്ളം തുടയിലും ചെന്നു.
“പ്രമീലച്ചേച്ചി ഇത് ആരോടും പറയത്തില്ല; നീ പേടിക്കാതെ”. അവൾ ചിന്താക്കുഴപ്പത്തിലായി. എന്നാലും ഇതിനെല്ലാം പിന്നിൽ എതാ പദ്ധതിയുണ്ടെന്നു മനസ്സിലാക്കിക്കാണും. എന്തായാലും അവൾ അങ്ങവശത്തുപോയി.
കാർത്തികേയൻ പാചകക്കാരൻ ആരാണെന്ന് എനിക്കറിഞ്ഞുകൂടാ. പക്ഷെ കുറ്റം പറയരുതല്ലാ, പൊറാട്ട നല്ല ഒന്നാം തരം. എണ്ണ ലേശം ജാനിയുണ്ടെങ്കിലും അവിടവിടെ സ്വൽപ്പം കരിഞ്ഞ ആ പൊറോട്ട എനിക്കു പിടിച്ചു. ചില്ലി ചിക്കനും പ്രമാദമായിരുന്നു. നല്ല പച്ചമുളക് നീളത്തിൽ മുറിച്ചിട്ടത് ജോറായി
“വല്ലതും വേണോ സാർ?” പത്രോസ് വീണ്ടും.
“കുറച്ചു വെള്ളം കൊണ്ടുവാ പത്രാസേ” ഞാൻ പറഞ്ഞു.
“ഒരു തീപ്പെട്ടി”, കയ്യിൽ നിന്നു വിൽസിന്റെ ഒരു കുടെടുത്ത് ഗോപു ആവശ്യപ്പെട്ടു. പത്രാസ് മറഞ്ഞു.
“നിന്റെ ബ്രാൻഡ് എതാടാ?” ഗോപു ചോദിച്ചു.
“അങ്ങനെയൊന്നുമില്ല, ഗോപൂ: വിസ്കി, ബ്രാൻഡി, റം…എന്തായാലും കഴിക്കും. ഇന്നതെന്നില്ല, പിന്നല്ലേ ബാൻഡ്”
“എന്നാലും റമ്മാണ് കൂടുതൽ പത്ഥ്യമെന്നു തോന്നുന്നു”
“ത്രിഗുണൻ അകത്തു ചെന്നാൽ വേഗം കാര്യം നടക്കുമല്ലോ എന്നോർത്താൽ ചെലവു കുറവല്ലേ!”
“അതു ശരിയാടാ, എനിക്കും പ്രത്യേകിച്ചു് ബ്രാൻഡ് ഒന്നുമില്ലെടാ”
“അതെ, പെണ്ണുങ്ങളുടെ കാര്യത്തിലും അങ്ങനെ തന്നെയാണല്ലോ“
“ആ… എന്താ നീ പറഞ്ഞെ ?”
“അല്ല, നടുക്കു ദ്വാരമുള്ള എത്ര രൂപവും നമുക്കു പറ്റുമല്ലോ എന്നു ചിന്തിച്ചതാ ഒരു ഉഴുന്നുവടയായാലും മതിയല്ലോ”
ഹി ഹി ഹി , ഗോപു ഉറക്കെ ചിരിച്ചു.
”എടാ, സുന്ദരിയായാലും അല്ലെങ്കിലും പെണ്ണിന്റ പൂറെല്ലാം ഒരേ മാതിരിയാ പിന്നെ സുന്ദരിമാർ ചെയ്യുമ്പോൾ നമുക്ക് ഒരു ഉണർവു കൂടും; എല്ലാത്തരം സാധനങ്ങളു. ഞാൻ കൈകാര്യം ചെയ്തിട്ടുണ്ട്: കൗമാരക്കാരികൾ മുതൽ അൽപ്പം മൂത്തവർ വരെ സുന്ദരികളും അത്ര ചന്തമില്ലാത്തവരും. മട്ടൻ ഒഫയുടെ ഒരു കഷണം ചവച്ച് ഗോപു പറഞ്ഞു.
“ആ സലിമിൻറ കാര്യം പറഞ്ഞപ്പോ ഞാനൊരു കാര്യം ഓർത്തു”, ഞാൻ പറഞ്ഞു.
”എന്താ, വല്ല കല്യാണത്തിനു ചെന്നപ്പോൾ നീ ഏതെങ്കിലും പെണ്ണിനെ കളിച്ചിട്ടുണ്ടോ?“
“അങ്ങനെയൊന്നുമില്ല: കൽക്കട്ടയിലെ ചിറ്റപ്പൻ പത്തനംതിട്ടയിൽ നിന്നു കല്യാണം കഴിച്ചതിൽ പിന്നെ അവരുമായുള്ള ബന്ധം തുടങ്ങിയല്ലോ. അവിടത്തെ സുമയെ നിനക്കോർമ്മയുണ്ടോ? തങ്കമണി? സുമയ്ക്കും എനിക്കും രഹസ്യമായ ഒരു പ്രേമമുണ്ടായിരുന്നു. ഞങ്ങൾക്കുന്നു പ്രായം പതിനഞ്ചു പതിനാറ്. എന്റെ ആദ്യ പ്രേമം; ഗോവിന്ദന് അവള നോട്ടമുണ്ടായിരുന്നു; അവരെല്ലാം കായംകുളത്തു വരുമ്പോൾ ഗോവിന്ദൻ അവളോടു കിന്നരിച്ചു ചെല്ലും; ഞാനാകുന്നു ആദ്യമൊക്കെ നാണിച്ചു ഒഴിഞ്ഞു മാറി നടക്കും. പക്ഷേ എന്നിട്ടും അവൾക്കിഷ്ടം. എന്നാടായിരുന്നു. എന്റെ കണ്ണുകൾ തിരയുന്നത് അവളയാണെന്നു് അവൾക്കറിയാമായിരുന്നു. അവളോടുള്ള ഇഷ്ടം പറഞ്ഞറിയിക്കാൻ പോലും എനിക്കു നാണമായിരുന്നു. അവരെല്ലാം വീട്ടിൽ വരുമ്പോൾ സുമയുണ്ടാവണ കൂടെ എന്നു ഞാൻ പ്രാർത്ഥിക്കും. നിന്നെപ്പോലെ ഒരു പെണ്ണിനെ പരിപാടി നടത്തണം എന്ന ചിന്തയായിരുന്നില്ല, എനിക്ക്. നീയും അതു തുടങ്ങിയത്, പ്രമീലച്ചി നിന്റെ ഗുരുനാഥയായതിനുശേഷമാണല്ലൊ എനിക്കങ്ങനെ ഗുരുവില്ലായിരുന്നു. എനിക്ക് ശരിക്കും പ്രമമായിരുന്നു. മാംസനിബദ്ധമല്ലാത്ത ഉദാത്ത പ്രണയം. വിവാഹം ആയിരുന്നു, എന്റെ മനസ്സിൽ. കവിതയും സാഹിത്യവും കടന്നുകൂടിയ മനസ്സ് വെറും മാംസദാഹത്തിനു പാത്രമായിരുന്നില്ല. അവളുട കാലാച്ചയിൽപ്പോലും മധുരധ്വനികൾ ഞാൻ കേട്ടു…ഗോപു, എനിക്ക് ഇന്നും അവളുടെ രൂപം മാർമ്മയുണ്ട്; വെളത്ത സുന്ദരിക്കുട്ടി
ഞാൻ ആദ്യം പത്തനംതിട്ടയിൽ പോയ നാൾ..ആ ഗ്രാമത്തിന്റെ ഭംഗി മനസ്സിൽ ഇന്നും തങ്ങി നിൽക്കുന്നു. നിലാകാശത്തിനു താഴെ ഭൂമിദേവിക്കു പച്ചപ്പരവതാനി തീർത്ത പുന്നെല്ലിൻ പാടങ്ങൾ.. ചുവന്ന മണ്ണിൽ ഹരിതാഭ തുടിപ്പിച്ച വന്മരങ്ങൾ… ഉയർന്ന കുന്നുകൾ ചുറ്റി, അരികത്തു വരുമ്പോൾ അല ഞൊറിയുന്ന പുഴകൾ… ഹാ… ഇതല്ലേ സ്വർഗ്ഗം.. ചെന്നപ്പോൾ അവളെയാണ് എന്റെ കണ്ണുകൾ തിരഞ്ഞത്. അവളെ കാണാത്തു്, കാപ്പി കുടിച്ചു കഴിഞ്ഞ ഉടനെ ഞാൻ അമ്മയുടെ കണ്ണു വെട്ടിച്ചു പുറത്തു പോയി. പൊക്കത്തിൽ, താടിയിൽ പൂത്തു നിൽക്കുന്ന കർണ്ണികാരത്തിനു പുറകിൽ അവൾ ചേന കുഴിച്ചെടുക്കുകയായിരുന്നു. ചെമ്മണ്ണ പുരണ്ട കയ്യുമായി, എന്നെക്കണ്ടയുടനെ എഴുന്നേറ്റു; ചിരിച്ചു. ഒരു വസന്തത്തിന്റെ മുഴുവൻ സൗന്ദര്യവും ഞാനാ ചിരിയിൽ കണ്ടു. ഇളം വയലറ്റു നിറമുള്ള അവളുടെ അയഞ്ഞ ഷർട്ട്; ഉള്ളിൽ പെറ്റിക്കോട്ടുണ്ടെങ്കിലും മാറിൽ മുഴച്ചു തുടങ്ങിയ താമരമൊട്ടുകൾ തള്ള നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. എന്റെ നോട്ടം അറിയാതെ അവിടെ ഉടക്കി നിന്നു. ഞാനും ഒരാണല്ലേ ? അവൾ നാണിച്ചു ഷർട്ട് പിടിച്ചു താഴ്ത്തി മാറിൽ പ്രത്യേകിച്ച് ഒന്നുമില്ല എന്നു വരുത്താൻ ശ്രമിച്ചു.
ഞാൻ ഓടി അവളുടെ അടുത്തു ചെന്നു. ചേനയെടുക്കാൻ സഹായിക്കുമ്പോൾ അവളുടെ സ്വർണ്ണവർണ്ണമുള്ള നനുത്ത രോമം അലങ്കരിച്ച വെളുത്ത കയ്യിൽ ഞാൻ പിടിച്ചു. കോരിത്തരിച്ച് നാണിച്ചു മുഖം കുനിച്ചു അവളുടെ ചിത്രം ഇന്നും എൻറ മനസ്സിന്റെ ഭിത്തിയിലുണ്ട്….ഗോപു, എനിക്കവളെ എന്തിഷ്ടമായിരുന്നെന്നോ അവളെ കല്യാണം കഴിക്കാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹിച്ചു; പക്ഷെ ഞങ്ങൾ ഒരേ പ്രായക്കാരായതുകൊണ്ട് അതു നടന്നില്ല. ഇപ്പോഴും അതോർക്കുമ്പോൾ എൻറെ ഹൃദയം ആരാ പിഴിയുന്ന പോലെ തോന്നും; അത്രയ്ക്ക് വേദനയുണ്ട്…?
“എടാ, നീ പറഞ്ഞല്ലോ, ആ സലോമിയെ കിട്ടിയിരുന്നെങ്കിൽ നീ കല്യാണം കഴിക്കുമായിരുന്നു എന്നു്? എത്ര കല്യാണം കഴിക്കും നീ? നീയെന്താ സോളമൻ രാജാവോ?“
“കല്യാണം കഴിക്കാൻ ഞാൻ കൊതിച്ചു. എന്നെയും കൊതിച്ച ഒരുപാടു പെണ്ണുങ്ങളുണ്ടു ഗോപു, ഒരു വലിയ അന്തപ്പുരമുണ്ടാക്കി അവരെയെല്ലാം താമസിപ്പിച്ചു് സ്നേഹിക്കാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ എന്നു ഞാൻ ആശിച്ചുപോയിട്ടുണ്ട്. പക്ഷെ അതൊക്കെ വെറും സ്വപ്നമല്ലേ! ഇപ്പോഴും, പത്താം ക്ലാസ്സിൽ പഠിക്കുന്ന ഒരു പെണ്ണ് എന്നെ പ്രേമിക്കുന്നുണ്ടു്; പക്ഷേ അതിനെ മുഴു സെക്സ് ആക്കി മാറ്റാൻ എനിക്കു കഴിയുന്നില്ല”
തുടരും …..
ഈ malayalam kambi katha എല്ലാവര്ക്കും ഇഷ്ടം ആയി കാണും എന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നു നിങ്ങളുടെ അഭിപ്രായങ്ങളും നിർദേശങ്ങളും രേഖപ്പെടുത്തുക വഴി കഥാകാരനെ ഇനിയും എഴുതാൻ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുക