ബംഗ്ലാവ് ഭാഗം – 4 (Kambikuttan Bungalow Bhagam - 4)

“ഇവിടെ ആരു കാണാനാ വാപ്പാ…’

അതും ശരിയാണ്. ബംഗ്ലാവിന്റെ ചുറ്റുവട്ടത്തൊന്നും ചെറ്റക്കുടിലുകൾ പോലുമില്ല. ആ പ്രന്ദ്രണ്ടേക്കർ സ്ഥലത്തിന്റെ ഒത്ത നടുക്കാണ് ബംഗ്ലാവ്, അവൾ മുറ്റമടി കഴിഞ്ഞ് ചെടികൾക്ക് വെള്ളമൊഴിക്കാൻ തുടങ്ങി. ഇന്ന് മെഹറുന്നീസ് രാവിലെ തന്നെ വീട്ടിൽ പോയിട്ടുണ്ടാകും അതാണ് ഇവളീ പണി ചെയ്യുന്നത്. മെഹറുന്നീസയുടെ ലീവ് അങ്ങിനെയാണ്. അതിരാവിലെ പോയി വൈകുന്നേരം തിരിച്ചു വരും, മകളുടെ പിന്നഴകിലൂടെ മിഴികൾ വീണ്ടും ചലിച്ചപ്പോൾ ലുങ്കിക്കുള്ളിലെ ചലനം അയാൾ തിരിച്ചറിയുക തന്നെ ചെയ്തു.

“അടങ്ങി നില്ലെടാ ഹിമാറേ. അത് അന്റെ സ്വന്തം മോളാണ്” പിറുപിറുത്തു കൊണ്ട് അയാൾ ഹിമാറിനിട്ടൊരു തല്ലു കൊടുത്തു. തല്ലു കിട്ടിയതും അവൻ ഫണം വിടർത്തിയാടി ഈ കുണ്ടിയുമായി ഇവൾ സ്കൂളിൽ പോയാൽ പഠിപ്പിക്കണ മാഷൻമാരുടെയെല്ലാം കണ്ണ് എവിടെയായിരിക്കും എന്നയാൾ ഒരു നിമിഷം ചിന്തിച്ചു. പക്ഷെ, അയാൾ പറഞ്ഞത് മറ്റൊന്നാണ്.

“ഷഹാനാ. സ്കൂളു വിട്ടാ നേരെ വീട്ടിലെത്തിക്കോണം. അല്ലേൽ അന്റെ പഠിപ്പ് അന്നത്തോടെ ഞമ്മളു നിർത്തും”

ആ പറഞ്ഞത് അവൾക്ക് തീരെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ല. അവൾ വാപ്പാനെ ദേഷ്യത്തിൽ ഒന്നു നോക്കി വാപ്പാന്റെ മുന്നിലൂടെ തന്നെ ചന്തിയും കുലുക്കി ഉള്ളിലേക്ക് കയറിപ്പോയി. തുളുമ്പുന്ന പാവാടയുടെ പിൻഭാഗം കണ്ട് അയാൾ അതിശയിച്ചു പോയി

“പടച്ചോനേ.. ഇങ്ങിനെ പോയാ, വല്ല ഉറക്ക് ഗുളികേം കൊടുത്ത് ഞമ്മളു വണ്ടിക്കെട്ടിപ്പോകും.! ഞമ്മന്റെ മോളെയെങ്കിലും ഈ ഹിമാറിൽ നിന്ന് കാത്തോളണേ പടച്ചോനേ…” അയാൾ അതിൽ തന്നെ മുറുക്കിപ്പിടിച്ച പ്രാർത്ഥിച്ചു.

ഏഴു മണിയോടെ ഹാജിയാരുടെ ലാൻസർ പോർച്ചിൽ നിന്നും പുറത്തേക്ക് നീങ്ങി. പലിശ തരാതെ ഒരുപാട് പഹയൻമാർ മുങ്ങി നടക്കണ്ണ്ട്. രാവിലെ പോയാലെ കയ്യോടെ പിടികൂടാൻ പറ്റു. അയാൾ അന്നത്തെ വേട്ട തുടങ്ങിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ഗേറ്റ് കടന്നതും ആ വണ്ടി ഒരു മുരൾച്ചയോടെ കുതിച്ചു പാഞ്ഞു.

കുളികഴിഞ്ഞ് തിരിച്ചെത്തിയ ശിവൻകുട്ടി മുറിയിലേക്ക് കയറി സഞ്ചി കട്ടിലിന്റെ ചുവട്ടിലേക്ക് വെച്ചു. അമ്മ അറിഞ്ഞാലും കുഴപ്പമില്ല, താൻ ഇടക്കെല്ലാം വീശാറുള്ളത് അമ്മയ്ക്കറിയാം. പെട്ടെന്ന് വസ്ത്രം ധരിച്ചു. ഭക്ഷണം വെള്ളച്ചോറും തലേന്ന് കൊണ്ടുവന്ന വാളക്കറിയും കരിമീൻ വറുത്തതുമായിരുന്നു. ഭക്ഷണം കഴിഞ്ഞവൻ പുറത്തേക്കിറങ്ങി.

“ചേട്ടാ എനിക്കൊരു പത്തുരൂപ താ. അമ്മയോട് ചോദിച്ചിട്ട് തരണില്ല’

ശാലിനി അവനെ പറ്റിക്കൂടി

ശിവൻകുട്ടി അവളെയൊന്ന് ചുഴിഞ്ഞു നോക്കി രാവിലത്തെ സീൻ കണ്ടതിന്റെ ഭാവമൊന്നും മുഖത്തില്ല.

“എനിക്ക് വീക്കിലി വാങ്ങാനാ ചേട്ടാ…” അവളവന്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ച് വീണ്ടും കൊഞ്ചി,

പതിനേഴു വയസ്സായെങ്കിലും കൂട്ടിത്തം മാറാത്ത മുഖവും കുസൃതി നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളും മുഖത്തിന് ഒട്ടും ചേരാത്ത മാർക്കുടങ്ങൾ!. ബ്ലൗസ് പൊട്ടി ഇപ്പൊ പുറത്തേക്ക് ചാടും എന്ന മട്ടിൽ വീർപ്പ മുട്ടിക്കിടക്കുകയാണവ. അത് കണ്ടതും അവനു ദേഷ്യം വന്നു. “നീ ഇങ്ങിനെയാണോടീ കടയിലേക്ക് പോകുന്നേ..?”

“എന്താ ചേട്ടാ.” അവൾ കാര്യം പിടികിട്ടാതെ അവനെ നോക്കി

“അമ്മെ , ഇങ്ങോട്ടൊന്നു വന്നേ.” അവൻ വഴിയിലേക്കിറങ്ങി നിന്നു.

“എന്താടാ..?” വത്സല് അവന്റെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു.

“അമ്മേ. അവളോട് പുറത്തു പോകുമ്പോൾ ഒരു ദാവണിയെങ്കിലും ചുറ്റാൻ പറ്’ തെല്ല ഈർഷ്യയോടെയാണവൻ പറഞ്ഞത്.

മകൻ പറഞ്ഞതിന്റെ പൊരുൾ അവർക്ക് മനസ്സിലായി. അമ്മയുടെ കയ്യിൽ അവൾക്കുള്ള പൈസയും കൊടുത്ത് അവൻ നട വഴിയിലൂടെ മുന്നോട്ട് നടന്നു. റോഡിലേക്ക് കയറി. ചന്തയിലെത്തിയപ്പോൾ ഹാജിയാരുടെ ലാൻസർ കാർ റോഡ് സൈഡിൽ കിടപ്പുണ്ട്. അവനെ കണ്ടപ്പോൾ മുതലാളിയുമായി സംസാരിച്ചുകൊണ്ടു നിന്ന കൈപ്പറമ്പിൽ അനില യാത്ര പറഞ്ഞ് നടന്നകന്നു.

“അഡ്മിഷനെന്നു പറഞ്ഞ് കായ് ബാങ്ങിച്ചിട്ട് കൊറച്ചായി. മുതലുമില്ല പലിശേമില്ല. ഒടുക്കം കായ്ക്ക് തിരിച്ചു തരാനും വഴി ഞമ്മ പറഞ്ഞു കൊടുക്കേണ്ടി വന്നു.” അയാളൊന്നു ചിരിച്ചു.

“ഓള പഠിപ്പും കഴിഞ്ഞ് കാനഡേലോ മറ്റോ പോവാ ത്രേ. ഞമ്മ മേലോട്ടു നോക്കേണ്ടി വരില്ലേ . ഞമ്മന്റെ ഐഡിയ അവക്ക് പിടിച്ചുന്നാ തോന്നണേ…” അയാൾ കാറിൽ ശിവൻകുട്ടിയും കടന്നിരുന്നു. ലാൻസർ മുന്നോട്ടു നീങ്ങി.

“ആ സാങ്കിന്നലെ ഷാപ്പിലാരുന്നല്ലൊ! ആരാ ബോട്ടോടിച്ചത്? ഹാജിയാർ ഡ്രൈവിങ്ങിൽ ശ്രദ്ധയർപ്പിച്ചു ചോദിച്ചു. അയാളുടെ ഭാവം എന്താണെന്നു കാണാമായിരുന്നില്ല.

“മൊതലാളിച്ചിയമ്മ പറഞ്ഞു വിട്ടതാ..? “ശിവൻകുട്ടി സത്യം പറഞ്ഞു

“ങ്ങും.” അയാളൊന്നു മൂളി

അപ്പോഴാണ് എതിരെ ശ്രീകലയും കൂട്ടുകാരികളും വരുന്നത്. തുന്നൽ പരിശീലന കേന്ദ്രത്തിലേക്കാണ്.

“ഇങ്ങനേ ഒക്കെ പെങ്കുട്ട്യോള ഇന്നാട്ടിലുണ്ടേ ე? ആരാടാ ആ മൊഞ്ചത്തി. പട്ടുപാവാടേം ബ്ലൗസും നന്നയിണങ്ങുന്നുണ്ട്’ (ശീകലയെ ചൂണ്ടിയാണു അയാൾ അത് പറഞ്ഞത്

“അത് കൈതാരിൽ രാഘവന്റെ മോളും, തോന്നയ്ക്കക്കൽ ശിവൻകുട്ടീടെ ഭാവി വധുവുമായ ശ്രീകല.” അവൻ പരിചയപ്പെടുത്തി ഹാജിയാർ ചമ്മിപ്പോയി. എങ്കിലും അയാൾ അതിൽ നിന്നും തടിയൂരി

“ജ് കണ്ടുണ്ടെച്ചത് കൊള്ളാം. ഹദൂറി തന്നെ. സുബർക്കത്തിലെ ഹദൂറി. ‘

കാർ പാഞ്ഞുപോയി. അത് ഡിസ്പൻസറിക്ക് അരികിലെത്തിയപ്പോൾ നിന്നു . അപ്പോൾ ഡിസ്പൻസറിയിൽ നിന്നും വൃന്ദയും നവീനും റോഡിലേക്കിറങ്ങി. വീട്ടിലേക്കായിരുന്നു അവർ, കടിച്ചു തുപ്പിയ കരിമ്പിൻ ചണ്ടിപോലെ അവശയായിരുന്നു വൃന്ദ, അല്ലെങ്കിലും ഒരു വട്ടത്തെ ആട്ടം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ രണ്ടാമത് സംഹാരതാണ്ഡവമായിരുന്നല്ലോ ഹാജിയാർ ആടിയത്?.

അവർ തങ്ങളെ മറികടന്ന് പോകുമ്പോൾ, അവളിൽ നിന്നൊരു തേങ്ങൽ അടർന്നു വീണെന്ന് ശിവൻകുട്ടിക്ക് തോന്നി

“അയ്യപ്പൻ വെഷം കഴിച്ച് കെടക്കുവാ…പാവം.. ഞമ്മളിന്നലെ തന്നെ അയാക്കടെ പ്രമാണോം, ഇത്തിരി കായും കൊടുത്ത് വിട്ടു. ഹാജിയാർ
അങ്ങനാ.. സ്നേഹിച്ചാ ചങ്ക് പറിച്ചു കൊടുക്കും. വെറുത്താ അതങ്ങ് പറിച്ചെടുക്കും. ങാ.. ഇയ്യ ചെല്ല.”

ശിവൻകുട്ടി തോമ്മാച്ചന്റെ പറമ്പിലേക്ക് നടന്നതും ഹാജിയാർ ലാൻസർ പതുക്കെ മുന്നോട്ടെടുത്തു. മുന്നിൽ നടന്നു പോകുന്ന വൃന്ദയുടെ പിന്നഴകിൽ അയാളുടെ കണ്ണുകൾ ഉടക്കി. കൊച്ചു പെൺകുട്ടികളുടെ പിന്നാമ്പുറ വാതിൽ തനിക്കെന്നും ഒരു ഹരമായിരുന്നു. എന്നിട്ടും ഓളെ താൻ വെറുതെ വിട്ടു സാരമില്ല. കായ്ക്ക് കൊടുത്തിട്ടാണെങ്കിൽ അല്ലെങ്കിൽ ഭീഷണിപ്പെടുത്തിയിട്ട്. രണ്ടായാലും ഒരിക്കൽ കൂടി ഞമ്മളെ കായലോര ബംഗ്ലാവിൽ ഓളെ എത്തിക്കണം. അയാൾ ആക്സസിലേറ്ററിൽ കാലമർത്തി. ലാൻസർ കുതിച്ചകന്നു. ശിവൻകുട്ടി തോമ്മാച്ചന്റെ പറമ്പിലെത്തിയപ്പോൾ അവിടെ താരീഖും ജോലിക്കാരും അകിലു വെട്ടുന്നുണ്ട്.

“നീയെന്താ വൈകിയേ.. അല്ലേലും ഈയിടെ നീ ഒഴപ്പാ. അതെങ്ങനാ. കറങ്ങി നടക്കാനല്ലേ താൽപര്യം? ”

താരീഖ് ദേഷ്യപ്പെട്ടു. “പൗലോസ് ഷാപ്പിലും, നീയും മാഡോം കായലിലും. കൊള്ളാം..”

“നീയെന്താണ് ഉദ്ദേശിക്കുന്നതെന്ന് ഞാൻ ചിന്തിക്കുന്നില്ല, അനാവശ്യം പറയുന്നതും കേൾക്കുന്നതും എനിക്കിഷ്ടമല്ല.” ശിവൻകുട്ടി കൈമഴു എടുത്ത് ക്ഷണമാക്കിയിട്ട തടിയിൽ നിന്ന് കാതൽ വേർപ്പെടുത്താൻ തുടങ്ങി.

“അനാവശ്യം പ്രവർത്തിക്കാം, പറയുന്നതാണു കുഴപ്പം…”

“നിനക്കെന്താണ് വേണ്ടത്? ശിവൻകുട്ടിക്ക് അസഹ്യത തോന്നി

“എനിക്കൊന്നും വേണ്ട, ചെന്ത്രാക്കര കായൽ പുറമെ ശാന്തമാണ് പക്ഷെ, അടിയൊഴുക്ക് ഭയങ്കരമാണ്. ഒരുപാട് ശവങ്ങൾ ഒഴുകി പോയിട്ടുമുണ്ട്. ഓർത്താ നിനക്ക് നന്ന്.”

ശിവൻകുട്ടി പിന്നൊന്നും പറയാൻ പോയില്ല

തോമാച്ചന്റെ പറമ്പിലെ മരങ്ങൾ വെട്ടിത്തീർന്നു. വിചാരിച്ചതിലും അധികം കാതൽ മറ്റിടങ്ങളിൽനിന്നായി മുപ്പത്തഞ്ചോളം കിലോ കാതൽ കൂടി സംഘടിപ്പിച്ച് ഫാക്ടറിയിൽ എത്തിച്ചതോടെ ദിവസം മൂന്നെണ്ണം കൊഴിഞ്ഞു

പാലക്കാട്ടെ ഫാക്ടറിയിൽ പോയി മടങ്ങിയെത്തിയ അന്ന്, വൈകുന്നേരം ശിവൻകുട്ടി ഷാപ്പിൽ കയറി. നല്ല ക്ഷീണമുണ്ടായിരുന്നു. ബാറുകൾ പൂട്ടിയ കാരണം ഷാപ്പിലാണെങ്കിൽ നല്ല തിരക്കും. വീട്ടിലാണെങ്കിൽ ഒരു കുപ്പി കൂടിയേ ബാക്കിയുള്ള. ഷാപ്പിലിരുന്ന് കക്കയിറച്ചിയും കൂട്ടി കുടിക്കുന്നതിന്റെ ഒരു സുഖം മറ്റെവിടേയും കിട്ടില്ല.

ഒരു കുപ്പി മോന്തിയിട്ടും മനസ്സിലെ കാറും കോളും അടങ്ങുന്നില്ല, താരീഖിന്റെ അർത്ഥം വെച്ച സംസാരത്തിൽ ചില ദുഃസൂചനകളുണ്ട്. തോമാച്ചന്റെ പറമ്പിൽ വെച്ചങ്ങിനെ പറഞ്ഞെ പ്പിന്നെ അവനിൽ നിന്നും അത്തരം സംസാരങ്ങൾ ഉണ്ടായിട്ടില്ല! എന്നാലും!
അവൻ രണ്ട് കുപ്പി കൂടി ഓർഡർ ചെയ്തു. കക്കയിറച്ചി വറുത്തതും. വീര്യമേറാൻ പൊടി ചേർത്ത കള്ളാണ്. മനസ്സിനൊരു അയവു വന്നപ്പോഴാണ് അവൻ ഷാപ്പിലെ ബെഞ്ചിൽ നിന്നെഴുന്നേറ്റത്. പണം കൊടുത്തവൻ ഇറങ്ങി നടന്നു

നേരം ഇരുളുന്നു. സന്ധ്യയുടെ ആഗമനമാണ്. നിന്നും നടപ്പാതയിലേക്ക് തിരിഞ്ഞപ്പോഴാണ് ഒരു മാരുതികാർ എതിരെ വന്നത്.
ഫരീദാ ബീവി!

അവൻ സൈഡ് ഡൊതുങ്ങി നിന്നു. കാർ അവനരികിലായി ബ്രേക്കിട്ടു. അവൾ മുൻഡോർ തുറന്നു.

“കയറ്.“ ശിവനു കയറാതിരിക്കാനായില്ല. സാരിയായിരുന്നു അവൾ ധരിച്ചിരുന്നത്.

ഒരു മുരൾച്ചയോടെ കാർ മുമ്പോട്ടെടുത്തു. മാരുതി കായലോരത്തേക്കാണ് ചെന്നത്. കാർ ചെമ്മൺപാതയിലേക്കിറങ്ങി നിന്നു.
“ശിവനെ പിന്നെ കണ്ടില്ല.” ഫരീദ് മൗനത്തിനു വിരാമമിട്ടു.

“ഞാൻ. പണി.’ അവൻ തല ചൊറിഞ്ഞു

“ശിവാ, പണം കൊടുത്തായാലും അകിലു മുറിക്കുന്നത് നിയമത്തിന്റെ കണ്ണിൽ പിശകാണ്, അത് അനധികൃത ഫാക്ടറിയിലേക്ക് കടത്തുന്നത് ശിക്ഷാർഹവുമാണ്. ഞാൻ നിന്റെ വ്യക്തി ജീവിതത്തിൽ കൈ കടത്തുകയല്ല. വീട്ടിൽ ചെന്നിട്ടാണു ഞാൻ വരുന്നത്. എന്തേ വീടുപണി നടത്തിണില്ലെ?”

“അത്.”

“എന്റെ കയ്യിൽ കുറച്ചു കാശുണ്ട്.” അവൾ കാറിന്റെ ഡാഷ് ബോർഡ് തുറന്ന് ഒരു പൊതിക്കെട്ടെടുത്ത് അവനു നീട്ടി
അവൻ വാങ്ങാൻ മടിച്ചു.

“വീടുപണിയെന്നു. ശിവൻ സൂചിപ്പിച്ചു. ഞാൻ സഹായിക്കാമെന്നേൽക്കുകയും ചെയ്തു. മടിക്കേണ്ട. മേടിച്ചോളൂ. ഉള്ളപ്പം തന്നാൽ മതി’

അവൻ അനങ്ങാതിരുന്നപ്പോൾ അവന്റെ കയ്യിൽ ബലമായി അവൾ പൊതിയേൽപ്പിച്ചു. അവളുടെ കരസ്പർശമേറ്റപ്പോൾ ശരീരത്തിലൂടെ വിദ്യുത തരംഗം പാഞ്ഞ പ്രതീതി തോന്നി. അവന്റെ അരികിലേക്ക് തിരിഞ്ഞപ്പോൾ കള്ളിന്റെ മണം അവൾക്ക് കിട്ടി

“ശിവൻ മദ്യപിച്ചിട്ടുണ്ടോ? അവൾ തിരക്കുകയും ചെയ്തു. “സ്വൽപം.”

“തുള്ളിമതി. മദ്യം ജീവിതം നശിപ്പിക്കും, ഞാൻ പറഞ്ഞത് കാര്യമാക്കേണ്ട. ഉപദേശിക്കുന്നത് ചിലർക്ക് ഇഷ്ടമാവില്ല”

അവൾ കാർ പിന്നോട്ടെടുത്തു കാർ വന്ന വഴി തിരികെയോടി, ശിവൻകുട്ടിയുടെ വീടിനരികെ കാർ നിന്നു.

“ശിവനോടെനിക്ക് ചില കാര്യങ്ങൾ പറയാനുണ്ട്. ശിവനോടേ പറയാനുള്ള. എനിക്ക് മറ്റാരുമില്ല. ഉണ്ടായിരുന്നവർ ഇന്നില്ല. ആരോടെങ്കിലും പറഞ്ഞാ എന്റെ മനസ്സിനിത്തിരി ശാന്തി ലഭിക്കും. ഇക്കാലമത്രയും മനസ്സിൽ വിങ്ങി നിന്ന സത്യങ്ങൾ. എന്നോട് കൂടെ മണ്ണടിയേണ്ട സത്യങ്ങളല്ല അത്.

“എനിക്കത് പറയാൻ ശിവനേയുള്ളൂ. ബോറടിക്കുന്നോ?”

“ഇല്ല പറഞ്ഞോളൂ.”

“ഇല്ലെങ്കിലിന്നു വേണ്ട.. സന്ധ്യയാവുന്നു. കഴിഞ്ഞ കായൽ സവാരി കഴിഞ്ഞതോടെ ഞാൻ ഇക്കാടെ നോട്ടപ്പുള്ളിയായി. മുമ്പു പോയപ്പോ പൗലോസു ചേട്ടൻ ഒപ്പമുണ്ടായിരുന്നു. കഴിഞ്ഞ തവണ അങ്ങേരില്ല. ഷാപ്പീന്ന് താരീഖ് കാണുകേം ചെയ്തു. ശിവനോടുള്ള എന്റെ താൽപര്യം കൂട്ടി വായിച്ച ഇക്ക ചിലതെല്ലാം കാണണ്. എന്നോട് ചോദിക്കേം ചെയ്യു’

ഫരീദ് ഇളകിച്ചിരിച്ചു. പർദ്ദ ധരിച്ചത് സൗകര്യത്തിനല്ല. വിശ്വാസം കൊണ്ടാണെന്നു പറഞ്ഞു.” ശിവൻകുട്ടിക്ക് ഭീതിയാണു തോന്നിയത്.

“അപ്പൊ ഞാനുറച്ചു. എനിക്ക് പറയാനുള്ളത് അറിയേണ്ടത് ശിവനാണെന്നും, അത് കായൽ മദ്ധ്യത്തിൽ വെച്ചാവണമെന്നും. എന്നാൽ ശിവൻ പൊയ്ക്കോ. അമ്മയും പെങ്ങളുമല്ലേ വീട്ടിലുള്ളതു ?”

അവൻ പുറത്തിറങ്ങി. “ബൈ, ശിവാ. ഗുഡ്നൈറ്റ്” ഫരീദ് കൈ വീശി കാണിച്ചു. മാരുതികാർ അവിടെയിട്ട് തിരിച്ച അവൾ ഓടിച്ചു പോയി.
അൽപനേരം ചലനശേഷി നഷ്ടപ്പെട്ട് ശിവൻകുട്ടി തരിച്ചു നിന്നു! ഈ സ്ത്രീ ഒരു സമസ്യയാണ്. പൂരിപ്പിക്കാനാവാത്ത സമസ്യ..!
മാരുതി റോഡിലേക്ക് കയറി മറഞ്ഞു സന്ധ്യ രാത്രിക്ക് വഴിമാറിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു എങ്കിലും നിലാവുപോലെ ചെറിയ വെട്ടമുണ്ട്. അവൻ വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു. സാധാരണ ശനിയാഴ്ച്ചകളിൽ താൻ പത്തുമണി കഴിഞ്ഞെ വീട്ടിലെത്താറുള്ളൂ. ഇന്ന് വളരെ നേരത്തെയാണ്. ഫരീദ സുഹൃത്തുക്കളോടൊപ്പമുള്ള കൂടലൊന്നും നടന്നില്ല.

വീട്ടുമുറ്റത്തെത്തിയതും തന്റെ പിറകിലാരോ വരുന്നതുപോലൊരു തോന്നൽ . അവനുണ്ടായി തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോൾ ശരിയാണ്. ആ രോ വരുന്നുണ്ട്. പതുക്കെയാണു വരുന്നത്. തന്റെ വീട്ടിലേക്കു തന്നെയാണോ?. തൊട്ടടുത്ത വീടിന്റെ അടുക്കളയിൽ നിന്നുള്ള വെളിച്ചത്തിൽ അവൻ ആളെ കണ്ടു. ശ്രീകലയുടെ അച്ചൻ രാഘവൻ! തന്നെ കാണാനുള്ള വരവായിരിക്കും. എന്തായാലും ഈ പരുവത്തിൽ കാണാതിരിക്കുകയാകും നല്ലത്. ഭാവി മരുമോൻ മൂക്കറ്റം കുടിച്ചാണു വീട്ടിലെത്തുന്നതെന്ന് അമ്മായിയച്ചൻ അറിയേണ്ട, മാത്രമല്ല, താൻ കുടിച്ച കാര്യം ശ്രീകല അറിയുകയും ചെയ്യും.

Thudarum

ഈ kambikuttan കഥകൾ എല്ലാവര്ക്കും ഇഷ്ടം ആയി കാണും എന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നു നിങ്ങളുടെ അഭിപ്രായങ്ങളും നിർദേശങ്ങളും രേഖപ്പെടുത്തുക വഴി കഥാകാരനെ ഇനിയും എഴുതാൻ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുക.