തന്നെയാരോ വിളിക്കുന്നതുപോലെ തോന്നി
“അഖിൽ.ഒന്നെണീക്ക്യോ’
മനസ്സ് ബോധമണ്ഡലത്തിലേക്ക് വരുന്നു. ശരിയാ. തന്നെ ആരോ വിളിക്കുന്നുണ്ട്. കണ്ണുതുറന്നു. താനിത്രനേരം രസിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന പത്മയെവിടെ? അവരെവിടെപോയി ഒളിച്ചു? കണ്ണുകൾകൊണ്ട് അവിടെയൊക്കെ പ്രതി. ഒന്നും കണ്ടില്ല, മറിച്ച്, തന്റെ മുന്നിൽ പൂർണ്ണവേഷത്തിൽ പത്മ നിൽക്കുന്നു. താൻ തെല്ലുമുൻപ് ഊരിയെറിഞ്ഞ കുർത്ത അവരുടെ ശരീരത്തിൽ തന്നെയുണ്ട്. ഇത് സത്യമോ അതോ മിഥ്യയോ? തല അപ്പർബർത്തിൽ മുട്ടാതെ കണ്ണു തിരുമ്മിയെണീറ്റു.
“അഖിൽ എനിക്കൊന്നു ടോയിലെറ്റിൽ പോകണം. ഒന്നുവരുമോ കൂടെ? എല്ലാവരും നല്ല
ഉറക്കത്തിലാ…’ മുടി അഴിച്ചുകെട്ടി അവരുടെ ചോദ്യം.
പരിതാപകരമായ തന്റെ സ്ഥിതി അപ്പോഴായിരുന്നു തിരിച്ചറിഞ്ഞത്. ബർമുടയിൽ ഉയർന്നുനിൽക്കുന്ന കൊടിമരം! അതിലേക്കുതന്നെ നോക്കിനിൽക്കുന്ന അവരുടെ കണ്ണുകൾ കിടന്നതുകൊണ്ടുള്ള പ്രശ്നം. വീട്ടിലാണെങ്കിൽ ആരുകാണാൻ. ഇതിപ്പോൾ, ഒരു സ്ത്രീ തന്റെ ലഗാനിൽതന്നെ നോക്കികൊണ്ടുള്ള നിൽപ്പിൽ താനാകെ ചെറുതായി? ഇനിയെന്തു ചെയ്യും. ഉടനെ, ബെഡ് ഷീറ്റെടുത്ത് മുന്നിലേക്കിട്ട് കൊടിമരത്തിനെ മറച്ചു. എന്നാലും അവൻ തലയുയർത്തി തന്നെ നിൽക്കുന്നു. ഒരിക്കലും കീഴടങ്ങാൻ ആഗ്രഹിക്കാത്ത പോരാളിയേപ്പോലെ. എന്തുചെയ്യും? മുന്നിൽ യാതൊരുവഴിയും കാണുന്നില്ല. ഈ അവസ്ഥയിൽ ബെഡ്ഷീറ്റും മുന്നിൽപിടിച്ച് അവരുടെ കൂടെ എങ്ങനെ പോകും
“അഖിൽ..പ്ലീസ്..ഒന്നുവേഗം.” അവർക്ക് പൊറുതിമുട്ടി. “പത്മാ…അത്.’ “വരൂ..’ അത് പറഞ്ഞവർ തന്റെ കൈപിടിച്ച്, കത്ക് തുറന്ന് പുറത്തേക്ക് ശരവേഗത്തിൽ കടന്നു. പ്രകൃതിയുടെ വിളി അത്ര കടുകട്ടിയിലായിരുന്നിരിക്കാം.
ഞാൻ അവരെ അനുഗമിച്ചു. കമ്പാർട്ടുമെണ്ടിൽനിന്നും പുറത്തേക്കുള്ള ഡോറും തുറന്ന് അവർ ടോയിലെറ്റിലേക്കൊരു ചാട്ടമായിരുന്നു. കതകൊന്നുചാരി കുർത്ത അഴിച്ചു അവരിരുന്നു. അതിശക്സത്തിയിൽ ക്ലോസെറ്റിൽ പതിക്കുന്ന മൂത്രത്തിന്റെ ശബ്ദത്തിൽനിന്നും അവരുടെ മനോവ്യഥ ഞാൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞു. ട്രെയിൻ ചെറുതായൊന്നാടിയപ്പോൾ, ചാരിയിട്ട വാതിൽ ഒരൽപ്പം അകന്നു. പിന്നാമ്പുറംകാട്ടി, ഹാൻറ് ബക്കറിൽ പിടിച്ചിരിക്കുന്ന അവരുടെ ചന്തികുടങ്ങൾ വലിയൊരു ചെന്തെങ്ങിൻ കരിക്ക് നെടുകേ പിളർത്തിവച്ചതു പോലെയുണ്ട്. അതിൻ കുറച്ചുമുൻപ് താൻ കണ്ട സ്വപ്തനത്തിലെ അതേ ലാവണ്യം.
തന്റെ കൊടിമരം ഒന്നുകൂടി ഉയർന്നുത്താണു.
അവർ ടാപ്പിൽനിന്നും കുറച്ച് വെള്ളമെടുത്ത് മുന്നിലേക്കൊഴിച്ചു. എഴുന്നേറ്റ് താഴ്ത്തിവച്ച കുർത്തയും പൻറീസും തിരികെ കയറ്റി തിരിഞ്ഞതും, വാതിൽക്കൽ ഞാൻ
“അഖിൽ ഇവിടെ നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നോ?”
ഉം.’ അവരുടെ കൂർത്തുനിൽക്കുന്ന കുജദ്വയങ്ങളിലേക്ക് നോക്കി ഞാൻ മൂളി. ‘ബാത്ത്-റൂമിൽ പോകണോ?’ എന്റെ അരയിലേക്ക് നോക്കിയവർ പറഞ്ഞു.
“ഇല്ലെങ്കിൽ, ധാ.ഇവൻ ബർമുഡ കുത്തിക്കീറും. എന്റെ കൊടിമരത്തിലേക്ക് ചൂണ്ടികാട്ടി എടുത്തടിച്ചുപോലെ അവർ പറഞ്ഞു. ഞാനാകെ അലിഞ്ഞില്ലാതായി. പിന്നെയൊന്നും നോക്കാതെ, വിശാലമായൊന്നു പെടുക്കി ഞങ്ങൾ ഇരുവരും തിരികെ ബർത്തിലെത്തി യഥാസ്ഥാനങ്ങളിൽ കിടന്നു.
കുറച്ചുകഴിഞ്ഞപ്പോൾ, ഞാനൊന്നുതിരിഞ്ഞ് പത്മയെ പാളി നോക്കി. എന്നെ അംബരപ്പിച്ചുകൊണ്ട്,അവർ എന്നേയും നോക്കികിടക്കുകയായിരുന്നു അപ്പോൾ. പിറ്റേന്ന്, ഞങ്ങളെല്ലാം കുറേകൂടി അടുത്തു. കളിയും ചിരിയും, കുശലവും, സൊറപറയലും, കഥകളുമൊക്കെയായി ആ ദിവസവും അതിവേഗത്തിൽ കടന്നുപോയി. മൂന്നാംദിവസം, ഉച്ചയ്ക്കുമുൻപേ ഞങ്ങൾ തൃശ്ശൂരെത്തി. അവർക്കായി വന്നിരുന്ന കാറിൽ നിർബന്ധിച്ച് എന്നേയും കയറ്റി. വീട്ടിൽ കയറിയിട്ടുപോകാമെന്ന് കുറേ നിർബന്ധിച്ചു, പക്ഷെ സ്നേഹപുരസ്സരം ഒഴിവായി. കേച്ചേരിയിലിറങ്ങുമ്പോൾ പത്മ എന്റെ മൊബൈയിൽ നമ്പർ വാങ്ങാൻ മറന്നില്ല.
“ഞാൻ വിളിക്കും.”
“അതിൽ സന്തോഷമേയുള്ള.’ “ഒരുകാര്യം പറയട്ടെ?” ഗോഡമായൊരുചിരിയോടെ പത്മ.
“ഉം…പറയൂ.” “ഇനി ട്രെയിനിൽ യാത്രചെയ്യുമ്പോൾ, ബർമുട മാത്രം ഇട്ടാൽ പോരാ, അടിയിൽ നല്ലോരു ഷെഡ്ഡി കൂടിയിടണംട്ടൊ…’
ഞാനാകെ ചമ്മി, വിളറിവെളുത്തു. ഭാഗ്യം. ആരും കേട്ടില്ല. വൈകാതെ കിട്ടിയ ബസ്സിൽ കുന്നംകുളത്തിറങ്ങി. ചേച്ചിയുടെ വീട്ടിലെത്തി കുളിച്ച്, ബ്രേക്ക്ഫാസ്റ്റ് കഴിക്കുന്നതിന്നിടയിൽ വിഷയം പിടികിട്ടി. ഞങ്ങൾ വിചാരിച്ചതുതന്നെ. സ്ഥലത്തിന്റെ ഇടപാടിനായിട്ടായിരുന്നു എന്നെ വിളിപ്പിച്ചതു. ഊരിച്ചുറ്റുന്നവനെന്തിനാ ഓറ്റകാൾ? അവർ പറഞ്ഞൊതൊക്കെ അനുസരിച്ച്, അളിയൻ കണ്ടെത്തിയ പാർട്ടിക്കുതന്നെ സ്ഥലം കച്ചവടമാക്കി. ദോഷം പറയരുതല്ലോ, സ്ഥലം വിറ്റവകയിൽ എന്റെ വിഹിതമായി നല്ലോരു തുക കിട്ടി. തനിക്ക് മാന്യമായൊരു വരുമാനമുണ്ട്. ഈ പണത്തിണേയൊന്നും ആവശ്യവുമില്ല. ഈതുക ചേച്ചിയുടെ മകളുടെ പേരിലിട്ടോളൂ എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞുവേൺകിലും, ചേച്ചി സമ്മതിച്ചില്ല. ആവശ്യമുള്ള സമയത്ത് ചോദിച്ചോളാം എന്നായിരുന്നു മൂപ്പരുടെ നിലപാട്. തന്റെ ഭാവിയേക്കരുതി കഷ്ടി അരയേക്കർ ഭൂമി കണ്ണായസ്ഥലത്ത് രജിസ്റ്റർ ചെയ്യുതരാനും ചേച്ചി മടിച്ചില്ല. ഇല്ലെങ്കിൽ, അളിയൻ അതും വിറ്റുതുലക്കുമെന്നായിരുന്നു കക്ഷിയുടെ 空@o. അല്ലെങ്കിലും തനിക്കുണ്ടെങ്കിൽ തന്റെ ഒരേയൊരു ചേച്ചിക്കും അതിലൊരുഭാഗം ഉണ്ടാകും എന്നാണല്ലോ ഏക്കാളത്തും മനസ്സിൽ.
ചുരുക്കത്തിൽ, വന്ന് ഒരാഴ്ചച്ചയ്ക്കുള്ളിൽ, തിരക്കെല്ലാം ഒഴിഞ്ഞു. അതിനിടയിൽ, വീണ പലവട്ടം വിളിച്ചു. അതുപോലെ തിരിച്ചും, സംശയം തോന്നിയ ചേച്ചി കാര്യങ്ങൾ തിരക്കി. പെണ്ണിനല്ലേ പെണ്മെനസ്സ് തിരിച്ചറിയൂ. അവസാനം തേൻ ആവശ്യപെട്ട കാര്യം അവതരിപ്പിച്ച്, വിഷയത്തിൽനിന്നും തൽക്കാലം തടിതപ്പി, തിരക്കിനിടയിൽ, ചേച്ചിയുടെ വീട്ടിലെ പുതിയ കക്ഷിയെ – ജാനു – അധികം ശ്രദ്ദിച്ചില്ല. അവരുടെ വീട്ടിലെ ആണുങ്ങൾ പണ്ട് ഞങ്ങളുടെ കാര്യക്കാരായിരുന്നു. ആ കാലമെല്ലാം പൊയ്ക്ക്മറഞ്ഞു. പഴയ അടുപ്പത്തിന്റെപേരിൽ, ഒരാളെ വീട്ടിലെ പണികൾക്ക് നിറുത്തിയിരിക്കുന്നു. ചേച്ചിയും മോളും സ്കൂളിലേയ്ക്കും, അളിയൻ ഓഫീസ്സിലേക്കും പോയാൽ, വീട്ടുകാവലാണവരുടെ പ്രധാന ജോലി. അതിനിടയിൽ ഭക്ഷണം, അടിച്ചിവാരൽ, തുണികഴുകൽ തുടങ്ങിയ പണികളൊക്കെ അതിവേഗം ചെയ്യുതീർക്കും. ഏറിയാൽ നാലുമണിക്കുറുനേരത്തെ പണി. അതുകഴിഞ്ഞാൽ ടീവി, പിന്നെ സകല ആഴ്ചച്ചപതിപ്പുകളും വായന. ഇതാണൊരു ഹോബി. ചേച്ചി വേണ്ടതിലധികം സ്വാതന്ത്ര്യം കൊടുത്തിട്ടുണ്ടെന്നുപറയേണ്ടല്ലോ?
പണ്ടെങ്ങോ വല്ലപ്പോഴും അവരെ കണ്ടിട്ടുണ്ടെങ്കിലും, അടുത്തിടപഴകാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. അതിന്റെ ആവശ്യവും വന്നിട്ടില്ല. വയസ്സ നാൽപ്പതുകഴിഞ്ഞെങ്കിലും, എടുപ്പിലും,നടപ്പിലും ഇപ്പോഴും മുപ്പതുകാരിയുടെ ഭാവം ഇരുനിറമാണെങ്കിലും വട്ടമുഖവും, വിടർന്ന കണ്ണുകളും നെറ്റിയിൽ കാണുന്ന ചന്ദനപൊട്ടും ഏതൊരാളുടേയും ശ്രദ്ധപിടിച്ചുപട്ടും. ഒത്ത ഉയരം. നല്ല തടി. ആവശ്യത്തിലധികമുള്ള മുൻഭാഗവും പിൻഭാഗവും. ആരിലും വികാരത്തിന്റെ മിന്നൽപ്പിണർ സൃഷ്ടിക്കാൻ ഇതൊക്കെ ധാരാളം. വസ്ത്രത്തധാരണത്തിൽ ഏറെ പുരോഗതിയൊന്നും വന്നിട്ടില്ലെന്ന് ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ തന്നെ അറിയാം. ഇപ്പോഴും സ്തിരം വേഷം മുണ്ടും ബ്ലസ്സും. പിന്നെ, മുണ്ടിനടിയിൽ ഒരു പാവാടയും. അതിന്നടിയിൽ എന്താണെന്ന് അറിയില്ല. പാന്റിയോ യോ അതോ ഒന്നരയോ?
അതിരാവിലേയുള്ള കുളി ദിനചര്യയിൽ പ്രധാനം. അതുകഴിണേന്ത് ജോലിതുടങ്ങു. സാധാരണ ജോലിക്കാർക്കില്ലാത്ത സ്വഭാവവിശേഷം കൈപ്പുണ്യമാണെങ്കിൽ അപാരം, അവരുടെ ഇഡ്ഡലിയും ചട്ണിയും റൊമ്പ പ്രമാധം അതുപോലെ അവരുണ്ടാക്കുന്ന തീയൽ, വന്നിട്ടിതുവരെ അവരുണ്ടാക്കിയ ഭക്ഷണത്തിനൊരുകുറവും പറയേണ്ടിവന്നിട്ടില്ല. അത്രയ്ക്കും സ്വാദ്.
ഒരുദിവസം, ഞാൻ കുളികഴിഞ്ഞ് അത്യവശ്യമായി പുറത്തേക്കിറങ്ങാൻ തുനിഞ്ഞപ്പോൾ പിന്നിൽനിന്നും ജാനുവിന്റെ വിളി “കുഞ്ഞേ , ധാ കാപ്പി റെഡിയായി. കഴിച്ചിട്ടുപൊയ്തക്കോളൂ.” “ഇന്നെന്താ സ്പേഷ്യൽ? ഷർട്ടിന്റെ കൈ തെരുത്തുകയട്ടുന്നതിനിടെ ഞാൻ ആരാഞ്ഞു. “ഇഡ്ഡലിയും സാമ്പാറും” ഒരു ശൃംഗാരം കലർന്ന ഉത്തരം, “ജാനുവിന്റെ ഇഡ്ഡലി കഴിച്ചിടൂം കഴിച്ചിട്ടും മതിവരുന്നില്ല. തിരികെപോയാൽ ഞാൻ എന്തുചെയ്യും?” അവരുടെ വീർത്തുന്തിയ മാറിടത്തിൽ നോക്കി ഞാൻ ഒരു കാച്ചുകാച്ചി “എന്റെ ഇഡ്ഡലിക്കെന്താ പ്രത്യേകത? “വളരെ മൃദുവാണത്. സ്ഥിരം കഴിക്കുന്നവരുടെ ഭാഗ്യം’ ഞാൻ ഗൂഡമായി ചിരിച്ചുകൊണ്ട പറഞ്ഞു. “എങ്കിൽ ഇവിടെ സ്തിരമായി കൂടിക്കോളൂ. അപ്പോൾ, ഇടയ്ക്കിടെ കഴിയ്ക്കാലോ?
“അതുപറ്റില്ല. വരുമ്പോഴൊക്കെ തന്നാൽമതി’ ഞാൻ ദൈനിംഗ് മേശക്കരികിലെ കസേരയിലിരുന്ന പറഞ്ഞു.
സംഗതി ലൈനാവുന്ന മട്ടുകാണുന്നുണ്ട്. അല്ലെങ്കിലും, തന്നെപ്പോലെയുള്ള ഒരു ചെറുപ്പക്കാരനെ കിട്ടിയാൽ ഒരുമാതിരിപ്പെട്ട പെണ്ണുങ്ങളൊന്നും വിടാൻ ശ്രമിച്ചിട്ടില്ല. പലതും തലയിൽ ആയ ചരിത്രമേയുള്ളൂ. ഒന്ന് വളച്ചുനോക്കാം. ഒരു ടൈം പാസ്സ്.
അവർ ഒരു പ്ലെയ്ക്കറ്റിൽ എട്ടുപത്ത് ഇഡ്ഡലിയും പിന്നെ സമ്പാറും കൊണ്ടുവെച്ചു. പിന്നാലെ, കാപ്പിയും. ‘ജാനു കഴിക്കുന്നില്ലേ?
“ഞാൻ പിന്നെ കഴിച്ചോളാം” ചുമരിൽചാരി ജാനു പറഞ്ഞു.
“എനിക്കൊരു കമ്പനിതായോ…’
“വേണ്ടാ.ഞാൻ അടുക്കളയിലിരുന്ന് കഴിച്ചോളാം..” “ഞാനല്ലേ പറയുന്നേ…കഴിക്കാനുള്ളതുംകൊണ്ട് ഇവിടെ വരൂ.”
വേണം വേണ്ടാ എന്ന രീതിയിൽ അവർ ഒരു പ്ലെയിറ്റിൽ നാലഞ്ച് ഇഡ്ഡലിയും അതിൽ സമ്പാറും ഒഴിച്ച അരികിൽ നിന്ന് കഴിക്കാൻ തുടങ്ങി. ഞാൻ കണ്ണുകൊണ്ട് ഇരിക്കാൻ ആംഗ്യം കാണിച്ചപ്പോൾ, മനസ്സില്ലാമനസ്സോടെ, ചന്തിയുടെ അറ്റം കസേരയിൽ മുട്ടിച്ച് അവരിരുന്നു. ഞാനവരെപിടിച്ച നേരെയിരുത്തി
“പിന്നേയ്, എന്നെ കുഞ്ഞേയെന്നുയൊന്നും വിളിക്കേണ്ടാട്ടൊ. ആ പഴയ പേരുവിളിച്ചാൽ മതി, അക്കിയെന്ന് “അയ്യോ കുണ്ടേത്ത്.അത്പിന്നെ, കുട്ടിയായിരുന്നപ്പോൾ വിളിച്ചുന്നേയുള്ളൂ.ഇതിപ്പോൾ…”
“ഒന്നും ഇങ്ങോട്ട് പറയേണ്ടാ…കേട്ടോ.”
“ഇഡ്ഡലിയ്ക്ക് നല്ല സ്വാദുണ്ട്.ട്ടോ…മറ്റേ ഇഡ്ഡലിയും ഇതുപോലെ സോഫ്റ്റ് ആണോ? ഞാൻ വീണ്ടും നമ്പറിറക്കി.
“മറ്റേ ഇഡ്ഡലിയോ? അതെന്താ? “ധാ.ഈ ഇഡ്ഡലി.” ഞാനവരുടെ കവക്കൂട്ടിലേക്ക് കൈചൂണ്ടി പറഞ്ഞതും, അവരെണീറ്റ് പിന്നിലേക്ക് മാറിനിന്നു.
“ഇതൊന്നും നല്ല വർത്തമാനമല്ലാട്ടോ.” “ഞാനതിനു ചീത്തയൊന്നും പറഞ്ഞില്ലല്ലോ.. ഉവ്വോ? ജാനു ഇരിക്കൂ’ ഞാൻ കസേര്ചൂണ്ടി പറഞ്ഞു “വേണ്ട. ഞാനിവിടെ നിന്നോളാം…’ തലത്താഴ്ത്തി, പുരികമുയർത്തിയുള്ള അവരുടെ പ്രതികരണം.
“എന്റെ ചോദ്യത്തിനുത്തരം കിട്ടിയില്ലാട്ടോ.” ഞാൻ വീണ്ടും ശ്രമെറിഞ്ഞു. “ഞാനെന്താ പറയാ…അത് അങ്ങിനേതന്നെയാ…’ “എങ്ങിനേ? ഞാൻ ചൂണ്ട പതുക്കേ ഇളക്കി, കക്ഷി വളയുന്ന ലക്ഷണം കാട്ടിത്തുടങ്ങി.’
“സാധാരണപോലെത്തന്നെ. ഒരു പ്രത്യേകതയും ഇല്ല’
“അത് കാണുന്നവരല്ലേ തീരുമാനിക്കുക? ഒരു ഇഡ്ഡലിയിൽ അഭാസമായി നക്കികൊണ്ടും പിന്നെ അതിനുനടുവിൽ വിരലുകൊണ്ട് കുത്തിയും ഞാൻ പറഞ്ഞു. ചെയ്തത് കുറച്ച് ഏറിപ്പോയോ എന്ന് തോന്നി. ഒരു അഭ്യസ്തവിദ്യനിൽനിന്നും വരേണ്ടതോ, ചെയ്യേണ്ടതോ കാര്യങ്ങളല്ല ഇതെന്ന് അറിയാം. വികാരം വിചാരത്തിനുവഴിമാറിയ നിമിഷം. ഏതായാലും ഇനി പശ്ചാതപിക്കുന്നതിൽ കാര്യമില്ല. പോണോടത്തോളം പോകട്ടെ. അല്ലാ പിന്നെ
“കാണാൻ ധ്യതിയായില്ലേ? ചുണ്ടുകടിച്ചുകൊണ്ടുള്ള ഒരു കൊതിപ്പിക്കൽ. “എന്റെ ജാന്നു.അങ്ങ് ദില്ലിയിൽ ഇതിനൊന്നും ഒരു പഞ്ഞവും ഇല്ലെന്നറിയോ? ഞാൻ തീരെ ചീപ്പല്ലെന്ന് ബോധിപ്പിക്കാനൊരു ശ്രമം വൃഥാ നടത്തി.
”
ഉവ്വ് ഉവ്വ..എന്നിട്ടാണൊ ഇത്ര കൊതി ? ഇഡ്ഡലി കഴിച്ചു കൈ നക്കികൊണ്ടവൾ മൊഴിഞ്ഞു “ആരുപറഞ്ഞു എനിക്ക് കൊതിയുണ്ടെന്ന്? ഞാനും വിട്ടുകൊടുത്തില്ല. ‘ഉണ്ണിയേകണ്ടാലറിയാലോ..ഊരിലെപ്പഞ്ഞു.” “അപ്പോൾ എന്റെ കാര്യം പഞ്ഞമെന്നാണോ പറഞ്ഞുവരുന്നത്? ഞാൻ എണീട്ട കൈകഴുകിന്നതിനിടയിൽ ചോദിച്ചു. “ഉം..പട്ടിണിയാണെന്നാ ഞാൻ കരുതുന്നത്’ തികച്ചും അർത്ഥം വച്ചുള്ള ഡയലോഗ്. “എന്നാൽപിന്നെ ഈ പട്ടിണിയൊന്ന് മാറ്റിത്തരൂ..’ അവരുടെ മുണ്ടിന്റെ കോന്തലയിൽ കൈകൾ തുടച്ച് ഞാൻ അടുത്ത നമ്പറിറക്കി.
Thudarum……..
ഈ kambi katha എല്ലാവര്ക്കും ഇഷ്ടം ആയി കാണും എന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നു നിങ്ങളുടെ അഭിപ്രായങ്ങളും നിർദേശങ്ങളും രേഖപ്പെടുത്തുക വഴി കഥാകാരനെ ഇനിയും എഴുതാൻ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുക
